13+4 weken

Vandaag controle gehad, bloeddruk was goed en nog het zelfde gewicht.
Voel me wel steeds ronder worden ook al ben ik nog niet zo ver, kan niet meer om me buik heen.
De harstlag vd baby was ook mooi zo rond de 155 😍
Ze zei kan even zijn voor we hem of haar vinden, maar zodra de dopler der op gezet werdt was direct onze frut te horen.

Poeh wat gaat de tijd snel, zo hoop je 3.7 jaar dat je ooit mama mag worden, en zo ben je dan al bijna 14 weken zwanger.
Besloten mijn opleiding voor nu stop te zetten en wellicht definitief en aan het werk te gaan met mijn voor opleidingen.
Mentaal ben ik in een gat gevallen, kon 1e instantie me vinger er niet op leggen.
Maar na lang praten werdt duidelijk dat traject psychische een knauw heeft achter gelaten.
Heb veel verdrongen en ben altijd maar door gegaan zo ook na de miskraam.
Van jaren zkh, echos, prikken, al die hormone, teleurstellingen, hoop her vinden, miskraam, na dan eindelijk zwanger.
Me laatste tijd niet blij voelen, niets mbt tot de zwangerschap maar hoe moet ik me nu voelen want ben blij dat ik. Zwanger ben, maar voel me down en neerslachtig.
Weet niet beter dan in een bepaalde spiraal te zitten en negatief te denken en de hoop verloren in mijn lichaam naar van nu naar positief denken en voelen.
Iom werkgever wilde ik even gas terug nemen want merkte dat het echt niet goed ging en dat als ik zo door zou gaan het alleen maar slechter zou gaan.
Dus werdt voor me besloten even volledig de ziektewet in te gaan (nu achteraf blij mee)
Ervaar nu meer rust ivm geen school, even geen werk en alles op een rij te kunnen zetten.
Gelukkig hebben ze alle begrip mede door dat ik altijd open ben geweest en mijn begeleidster zelf in het traject heeft gezeten 7 jaar.

Moet even voor me zelf en de kleine kiezen en even alles verwerken en op een rij zetten.
Ben al die jaren door gegaan en ben van het niet zeiken en door gaan.
Maar nu was mijn lichtje even op....
Los hier van super gezegend met mijn kleine frummel en ondanks hoe zwaar het was het was allemaal de moeite waard
Blij dat ik nooit opgegeven heb al zat ik er vaak wel tegen aan te hikken

Wij houden zo veel van jou kleine spruit nog iets meer dan 26 weekjes 😍😍 mama heeft een hele weg afgelegd allemaal voor jou.