1 year ago

1 year ago!!!

Morgen 9 januari moesten we om 09.00 uur in het zkh zijn voor de 1e punctie.
3 jaar waren we al aan het vechten voor onze wens maar helaas niet gegeven.
Met overstimulatie werden er 19 folikkels weg geprikt waarvan er 15 gevuld waren met een eicellen.
Wat een hel de punctie vergeet het nooit meer maar omg wat waren we blij dat we eicellen hadden.
12 januari was de dag vd terugplaatsing moest eerst bloed prikken ivm ohss, deze was goed dus kon de terugplaatsing starten.
Er waren 12 embryo's onstaan en de beste werdt teruggeplaatst met 6 in de vriezer.
De dagen slopen, wat een hel constant er mee bezig zijn hopende dat het gelukt was.
En dat was het, ik was zwanger OMG zwanger nooit gedacht dat het zou lukken ondanks de artsen ons goede kansen gaven.
Naar 3 jaar durf je niet meer te geloven en dan is daar 28 januari de dag van het bloed prikken.
Het verlossende antwoord je bent ZWANGER GEFELICITEERD...

Ze deelde mee dat mijn hcg 92 was en ik had allang ingelezen dat het laag was, des ondanks ons zkh 80 hcg als onderwaarde hanteerde.
De dagen na de 1e echo kropen en er bekroop mij een gevoel van angst en gevoel dat het niet goed zat.
Op 14 februari werdt inderdaad bevestigd dat het niet goed zat 😭😭😭😭 de grond zakte onder mij vandaan (wat nu)
Aantal ziekenhuis bezoeken en bloed prikken verder de miskraam opgewekt met een pipelle.
Vervolgens moet je het verwerken en een plek geven en opnieuw het traject in als ik ergens tegen op zag was het dat.
Toch de moed herpakt in mei en weer gestart met terugplaatsingen want onze droom was er nog steeds.

In augustus onze 4e cryo tp en dit was opnieuw een plakker 😍 geen hormonen dus geen vals positiebe test maar echt zwanger.
Op 29 aug mocht ik bloed prikken weer werdt er gefekiciteerd en dit maal was mijn hcg 1842 😳 bizar in vergelijk met de andere keer.
Direct voelde ondanks de angst deze zwangerschap goed, jij zou werkelijkheid worden.
Toen brak oktober aan de maand waarin ik uitgerekend zou zijn op 2 okyober, Ondanks dit nieuwe wonder was deze dag heel bitter.
Momenteel ben ik 24w2dgn zwanger en er gaat geen dag voorbij dat ik mij niet enorm gezegend en blessed voel.
De 1e keren haar zien en jaar hartslag horen dat gevoel niet te beschrijven, het gevoel waarvan ik dacht dat ik het nooit zou mogen ervaren.
Toen begon ik je rond de 16e week te voelen dit werdt iedere week meer en meer en en beweeg je volop.
Het is zo onwerkelijk dat 3.7 jaar zo bizar lang duurde en nu al zo ver ben.

Jij en ons sterretje waren het vechten waard.
Wij zijn enorm gezegd met jouw kleine meid en zullen ons sterretje nooit vergeten.
Nog even en dan mogen we jouw in onze armen sluiten, knuffelen en alle liefde geven die je verdiend.
Jouw naam doet je eer aan 'beschermer' voor we dit wisten hadden we jouw naam al gekozen.

Wij houden ontzettend van jou/jullie ❤️🌠