Update 31w4dgn

Daar hebben we de 31w4dgn aangetikt.
Hoe snel afgelopen weken gingen hoe langzaam het nu gaat.
Je hoort en leest het overal maar eigenlijk nooit bij stil gestaan.
Alles is af, de babykamer, kleertjes gewassen en gevouwen, de vluchtkoffer staat klaar
Miss een beetje vroeg maar goed ben iemand die graag alles betijds af heeft.
Daarnaast mocht ze zich eerder aanmelden dan kan het maar klaar liggen.
Ook het geboortekaartje is besteld eind maart komen de enveloppe binnen en kunnen we die alvast gaan labelen 😍

Merk de 1e weken kijk je uit naar de echo's, vervolgens de geslacht bepaling, gender reveal, 20 weken echo, 3d echo.
En dan nu is er niets meer eigenlijk 🤣 behalve afwachten en naar haar foto's kijken...
Wat me wel toch al een beetje bezig houdt is het einde, de zenuwen beginnen langzaam toe te slaan, vind het toch allemaal heel spannend.
Merk ook om me heen dat iedereen goed bedoelde adviezen geeft over de bevalling, of we niets vergeten lief bedoeld maar me hoofd maakt soms overuren.
Besloten om 2weken vtv mijn naasten even te melden om mij niet telkens te overladen met vragen zoals, is het al onrustig, gaat ze zich al aanmelden, oh en ben je al zenuwachtig.
De zenuwen zullen wel blijven stijgen en met al dit soort vragen zal ik het het op mijn heupen krijgen 🤣🤣🤣

Met mijn gezondheid wordt het wel steeds minder, de instabiliteit vraagt veel energie..
Huishouden gaat ene dag beter dan de ander maar gelukkig een lieve partner die mij veel uit handen neemt.
De ene keer meer dan de ander, maar goed zal niet klagen doet ten minste iets al is niet klagen er niet altijd bij 😂
Merk wel dat mijn lage ijzer en bloeddruk nu wat meer voelbaar is maar probeer wat meer zout te eten en rustiger omhoog te komen.
Ook mijn conditie is niet om een boek over te schrijven, plassen is nog net geen marathon en dat plassen is gewoon wc in en uit. Mijn gewicht was met 17w +4,5kg en momenteel totaal op +13kg merk dat dit me wel bezig houdt. Mijn lichaam is altijd een ding geweest 2014 tm 2018 in therapie en in een kliniek gezeten vanwege mijn eetstoornis. Vorige jaar merkte ik voor het eerst dat ik gelukkig was met mijn lichaam welke shape het ook, terwijl voorheen ik altijd het idee had dat ik dun het gelukkigst zou zijn maar was met geen enkel lichaam beeld blij. Dus na heel wat therapie leren accepteren en dat ging mij goed af tot vorige week. Ben altijd een fanatieke sporter geweest kracht en dus na de miskraam besloten deel te nemen aan een challange, een uitdaging ik houdt er van. Wilde weer een doel hebben en dit lukte mij goed en bereikte mijn doel half augustus. Doel was weer wat in shape komen met als doel weer wat aftrainen. Maar ik ben iemand die gaat of ergens vol voor of niet, glas is altijd half leeg ipv volx helaas beetje mijn valkuil. 19 aug eindigde de challange was weer afgetraind en was mijn doel wel een beetje voorbij gegaan was wel fit, maar kan me zelf nooit teleurstwllen als ik iets in mijn hoofd heb Dan moet ik dat bereiken 😉 eindstand was nog even gelukkig met mij zelf als persoon, dat staat inmiddels wel los van mijn lichaam. Maar het gevoel van heb ik weer even gedaan deed mij goed, naar zolang traject geen grip is dit weer iets waar ik grip op had en dus had ik weer wat ademruimte om door te gaan. Met dat uitgesproken te hebben merk ik dat ik mijn lichaam bijzonder vind maar het aankomen en de veranderingen zien doet me toch iets. Merk dat ik geen grip heb op alles om mij heen, de onzekerheid die mij te wachten staat. Mijn coping mechanisme is bij onrust etc uit ik dit in er bij stilstaan maar wel iets te doen in huishouden of sporten omdat ik daar wel grip op heb. Merk nu dat ik dus weinig tot niet kan sporten of het huishouden dat het toch wel even slokken is.. Ik laat het toe en ben er heel open over en maar krijg dam wel de opmerkingen ja maar je bent toch zwanger dat is toch wat je wilt etc. Dit alles staat los van dat het komt van binnen uit en heb dit alles er hoor over ongeacht mijn gewicht maar kan wel eerlijk zijn dat het me iets doet. Merk dat het lichaamsbeeld er wel is maar het eetgedeelte daar doe ik niets mee ben ook verre van bang dat ik terug zou vallen erken dat er iets van onrust is, bespreek het, accepteer het en meer kan ik niet doen.... Maar beredeneerd dat er genoeg vrouwen het ook lastig vinden en geen stoornis in verleden hebben gehad. Daarnaast weet heel goed waar mijn gewicht uit bestaat, en dat wat ik moet doen nadien maar voelt als of het nooit meer goed komt 😉 maar gelukkig de gedachtes zijn 1 a 2 keer per week... Soms voel ik me schuldig tav de kleine meid wat als ze dit mee krijgt, ze is zo gewenst en heb alles voor haar over maar dan ook echt alles.
voor nu is het echt aftellen geblazen nog 8w3dgn oftewel 59 dagen tot onze due date...
Het wordt nu echt werkelijkheid en komt heel dicht bij ☺️
3.7 jaar uitgekeken naar dat moment en dan is het er gewoon bijna nog steeds ongelofelijk.
Merk dat ik regelmatig wakker wordt en denk oh ben ik nog wel zwanger, of oh ja me buik is er nog.
We gaan lekker verder aftellen, kleine meid wij zijn klaar voor jou we hebben 3.7 jaar liefde opgespaard dus je zal overladen worden, ook door opa en oma en de rest vd fam en vrienden 😍