Alles is te veel momenteel, zou zo graag de laatste weken willen genieten en zal er alles aan doen maar het is zwaar.
Momenteel ligt oma op sterven waar we geen afscheid van kunnen nemen, ik de mis moet volgen thuis vanaf een scherm , de kat is gediagnosticeerd met artrose en nu mediactie slaan die niet aan moeten we naar 11 jaar een verdrietige keuze maken.
Mijn werk die mij ontslagen heeft terwijl ik in de ziektewet zet door zwangerschap gerelateerde klachten zoals bekkeninstabiliteit, dit ligt bij de rechter. De vader van mijn beste vriend heeft kanker en is op gegeven en is een kwestie van weken en de spanning voor de bevalling.
Ik houdt enorm van controle maar laat ik dit net nu juist niet hebben dus het is gewoon even veel van alles.
Daarbij mag mama niet bij de bevallig zijn, het verdriet wat ik bij mijn moeder zie is hart brekend, het verdriet van oma en het niet zien van haar 1e kleinkind waar ook zij 3.7 jaar mee mee hebben geleefd.
Wij nemen geen enlel risico en daarom doen we geen kraam maar raambezoek.
Voor ons is haar geboort belangrijker dan alles er om heen naar alles.
Maar nu de due date dichter bij komt merk ik toch dat ik het jammerder vind dan voor heen..
Daarbij die leuke hormonen weer maken het allemaal nog leuker 🤗
We weten waar we het allemaal voor doen, en proberen ons hoofd er bij te houden.
❤️
reacties (28)