39w2dgn bijna due date

Vorige week schreef ik nog een blog dat het me teveel werdt.
Afgelopen dagen zijn een achtbaan aan emoties.
Over 5dgn is de due date waar ik enorm naar uit kijk maar aan de andere kant zoveel verdriet.

16.04 is oma overleden na een lang ziektebed, ze hadden besloten haar in slaap te brengen dit heeft vervolgens nog
7 dagen geduurd voor oma haar rust vond. Die dag de 16e waren mijn ouders 40 jaar getrouwd dus hadden een leuke verassing en papa had mama smiddags verrast in het bos met een lunch.
Ongeveer halve wege de middag werdt mama gebeld oma ging achter uit dus zijn ze stel op sprong vertrokken. Eenmaal 10 minuten binnen blies oma haar laatste adem uit.
Oma wilde niet alleen sterven was haar grootste angst, maar gelukkig was mama er bij.

We dachten dat was de enige donkere wolk helaas de volgende dag 17.04 ging het steeds slechter met ons poezen kind.
Veel braken, de pijn was af te lezen dus DA gebeld en in de avond om 22 uur konden we langs komen.
Een week eerder al te horen gekregen dat die artrose had en kom met de pijn medicatie beter worden in de zin van minder pijn.
Helaas was hij weer afgevallen en de pijn zat hem bij de aanstalte tot ontlasting.
Sta je dan gister je oma verloren en nu voor een keuze die je nooit had willen maken.
We hebben besloten om voor hem te kiezen en hem uit zijn lijden te laten verlossen, uit liefde voor hem.
We hadden alles geprobeerd cbd olie, medicatie, gedragdeskundige, osteopaat.
Hij was 11 het was gewoon op maar ons hart brak, 11 jaar lief en leed gedeeld.
Afgelopen maandag afscheid genomen en hem laten cremeren.

Het verdriet is enorm en daarbij is de vader van mijn beste vrienden opgegeven.
Was schoon verklaard half jaar geleden, tot 4 maanden terug toen er weer onrustige cellen gevonden werden.
Kon weer therapie maar hij was op daarbij een dubbele longontsteking en bloed hoesten en de antibiotica sloeg niet aan.
Zij hebben er voor gekozen dat ze zouden stoppen en nog genieten van elkaar en herinneringen maken.
Hij zag het niet meer zitten al. Die behandelingen maar ja toen kwam daar die corona alles anders niet zoals gehoopt maar toch maken ze het beste ervan.
Maandag is besloten hem gister avond in slaap te brengen omdat hij niet meer kon en wilde.
Gister avond is hij rustig in slaap gebracht en is het wachten tot hij rustig kan gaan.

Over 5 dgn is mijn due date wat nog zo genieten had moeten zijn is nu zo enorm heftig.
Geluk, roze wol, zwarte wolk, onweer, verdriet, wanhoop.
Maar that's life maar op dit moment even enorm kut.

🙏❤️

788 x gelezen, 0

reacties (12)


  • Troetelbeertje9

    Dikke virtuele knuffel ❤️😘❤️😘❤️😘

  • Mamasgirls

    Lief dank je wel 😘

  • Happylife87

    Nogmaals dikke knuffel! ❤🥀

  • Mamasgirls

    Dank je wel super lief ❤️

  • Lindaaaaaaaa

  • Mamasgirls

    ❤️❤️

  • Babyblessed

    Wat heftig zeg!

    Maar voor mij ook zo herkenbaar helaas.

    Als kans op vroeggeboorte van me dochter op 23 weken al niet zwaar genoeg voor me was. Overleed me oma 2 weken voor mijn bevalling, me oma wilde zo graag wachten op mijn dochter, maar helaas heeft ze dat niet gehaald. Toen me zus zij dat de baby geboren was en het een meisje was (was nog niet geboren) kwam er een traan en liet ze haarzelf gaan. Vanaf 23 weken tot 37 weken mocht ik niks doen, en kreeg ik elke dag thuis echo. En bij de bevalling heeft me dochter zuurstof te kort gehad. Haar hartslag stopte bijna tijdens de bevalling dus vond het echt een hell. Het was voor mij de zwaarste tijd ooit, dus ik voel je verdriet echt intens erg 😢.

    Nu ben ik weer zwanger en jeetje wat een angst weer maar godzijdank gaat deze zwangerschap tot nu toe wel goed!

    Ik hoop zo dat je er snel boven op komt en de juiste steun vind voor jezelf heel veel sterkte 🍀

  • Mamasgirls

    Wat heftig is niet prettig inderdaad.

    Ja het is heel veel verschillende emoties en straks is het genieten, terwijl iedereen in rouw zit en je niet echt iemand kan steunen of andersom. Weet that's life maar prettig is toch anders.

    Dank je wel ❤️

  • Mykha

    Jeetje wat heftig! Ik heb iets soortgelijks meegemaakt die periode.. mijn oma was al lang ziek maar ik wilde zoooooo graag mijn kindje aan haar laten zien! We wisten niet of ze nog 1 week of 4 maanden zou leven.. Toen beviel ik van mijn zoontje en dacht ik ‘yes! Oma leeft nog, ik ben optijd!’ Toen in het ziekenhuis werden we gebeld dat ze 3 uur na de geboorte van m’n zoontje was overleden. Wat een achtbaan, ik huil weer nu ik dit typ... de geboortedag van onze zoon is haar sterfdag, wel heel bijzonder. Daarom hebben we hem ook naar haar vernoemd (: Maar je komt erbovenop, echt waar. Als je straks je kleintje hebt dan komt er een geluk en liefde over je heen.. en het verdriet bestaat daar naast, het mag er allebei zijn! Ik heb veel gehuild in m’n kraamweek maar ook veel genoten. Door hormonen worden je emoties ook extremer. Sterkte met dit verlies en succes straks met je bevalling en alles verwerken! Het is niet niks, neem je tijd ervoor.

  • Mamasgirls

    Jeetje wat heftig... Ja had gehoopt dat ze idd had kunnen zien maar goed gezien de corona had dit niet gegaan. Oma was ook slechtziend dus beeldbellen of foto's waren voor haar al lastig. Maar gelukkig heeft ze mee gekregen dat ze nog een keer een achterkleinkind kreeg, leefde ook 3.7 jaar met ons mee.

    Ja het is veel en zoveel emoties te gelijk, maar anderzijds kijken we voorals nog enorm uit naar haar geboorte, alleen net allemaal wat anders gelopen dan gepland. ❤️

  • Nora9

    ❤️😘

  • Mamasgirls

    ❤️