Angsten!!!!

Waar ik tot op 2 weken geleden nog geen tweede wilde, althans niet nu niet gepland. Hadden wij op 28e een september een positieve test echt bizar, naar al die jaren traject en een miskraam verder, gewoon spontaan niet gepland, natuurlijk zwanger. Vanaf het moment dat ik wist ik ben zwanger heb ik het omarmt en het moest zo zijn, na ons wonder L.iv neem je het niet voor lief of van zelf sprekend. Nee jij bent een wonder die ons gegeven is, en op dat moment wist ik mijn angsten overschaduwde mijn wens voor een tweede kindje. Helaas is het mis gegaan en ben ik achter gelaten met een leegte en verlangen na een tweede kindje groeit met de dag.

Nu ben ik enorm bewust dat eenmaal zwanger geworden zijn niet betekend opnieuw weer snel zwanger worden natuurlijk. Maar goed daarbij de kans berekeningen dat na 2 miskramen de kans op een volgende miskraam gestegen is van, 10% naar de 25%, plus mijn leeftijd in maart wordt ik 36 jaar en dan is de kans van 1 op 10 gedaald naar 1 op 5/6. I know allemaal kans berekeningen, wat vind ik dat helemaal niks zeg, niemand zit toch op een miskraam of herhaalde miskramen te wachten. Krijg al heel vaak de vraag over een tweede, we weten dat we het heel graag willen maar wanneer is nog beetje onduidelijk. Willen we het natuurlijk nog kansen geven of direct weer het traject in, dit is de vraag die voordurend in mijn hoofd spookt. Hoeveel geduld kan ik opbrengen om het natuurlijk nog een kans te geven. Vanaf het stoppen met de pil in 2016 heb ik vanaf toen geen cyclus meer gehad, oa pcos geconstateerd en dus besloten alles kunstmatig te doen. Ik heb dus al jaren geen vertrouwen in mijn lichaam gehad door alle tegenslagen en het geen eigen cyclus hebben. Had me overigens daar snel bij neergelegd, maar nu het mis gegaan is en het vertrouwen in mijn lichaam echt enorm gedaald. Het maakt mij niet uit, nooit gedaan hoe een zwangerschap tot stand komt de uitkomst is een kindje dus op welke manier dan ook maakt mij niet uit. Maar het dus vertrouwen op me eigen lichaam indien we besluiten de natuur zijn kans te geven gaat dit mij lukken. Eerlijk heb zelf het antwoord al NEE dus dan zouden we toch aankomen op het traject kn.

Waar ik voor Liv dacht wordt ik ooit mama, denk ik nu; ga en mag ik nogmaals een keer mama worden van een wondertje. Genoeg om over na te denken, het houdt me enorm bezig maar time Will tell ❤️