Lang geleden...

Dag lieve meiden, Even een berichtje van mij, omdat ik bijna niet op babybytes ben geweest sinds Bram er is en ik het gevoel heb dat ik jullie verwaarloos. Het gaat goed met Bram, maar dat kost veel tijd en energie. Slapen lukt hem nog altijd niet alleen. We hebben een cosleeper, maar daar ligt hij zelden in. Meestal slaapt hij aan mijn borst of in de draagdoek.

Ik ben gestopt met werken, want ik zag hem net wat ontspannen aan het einde van mijn verlof en we hadden bovendien het advies gekregen van de arts om hem niet door anderen te laten verzorgen (zelfs niet oppakken). Hij was namelijk lange tijd overprikkeld.

Gelukkig is dat nu voorbij, want hij vindt alle mensen enorm interessant! Bomen trouwens ook. En dieren. Alles eigenlijk, hihi! We zijn onlangs naar het oceanium geweest in Blijdorp. Mijn moeder vond dat maar raar. 'Daar heeft hij toch nog niks aan?' Nou hij keek zijn ogen uit! Heerlijk om te zien hoe hij kan opgaan in zulke dingen.

Ondertussen is hij 6 maanden oud. Time flies! Het trauma is ver verwerkt en hij loopt voor in ontwikkeling, dus we kunnen zeggen dat hij er uiteindelijk niks aan overhoudt. Het is een heel vrolijk en sociaal mannetje, maar hij blijft dus ook lachen als hij doodop is. Dat maakt het voor anderen wel lastig te begrijpen. Helemaal als ik dan met hem ga liggen of in de doek lopen en hij lang en hard gaat huilen/krijsen/gillen. Hij vecht dan tegen de slaap. Dat kan hij anderhalf uur volhouden!! Op dit moment zit ik in een andere kamer terwijl Bram na een uur vechten (en daarvoor een uur ontspannen wakker) eindelijk tegen papa aan in slaap is gevallen.

Ik ga nu ook maar weer proberen nog wat te slapen. Het is 6u en om 7u is hij doorgaans wakker.

Hopelijk heb ik snel eens tijd om op jullie berichtjes en blogs te reageren. Ik heb veel voorbij zien komen, dus nu even zo: gefeliciteerd, sterkte, geniet ervan, succes, zeker doen en dankjewel.

Liefs, Martine