Gebroken vliezen na laseroperatie

Beste allen, afgelopen vrijdag was ik dus om 10.00 in het LUMC, echo ook daar gehad en resultaat inderdaad TTS stadium 2. Ik kon meteen blijven voor de operatie, want wachten tot maandag zou evt. fataal kunnen blijken voor een van de kindjes. Aangezien ik er al een maand geleden veel over had gelezen, stond ik ook meteen achter deze beslissing en vriendlief ook. Ondanks dat hij twee drukke evenementen voor de boeg had dit weekend. Ik ben dus opgenomen en kort daarna vertrok hij met de intentie later 's middags weer terug te komen. Na bloedafname, infuus met antibiotica etc. werd ik rond 15.00 geopereerd. Voorbereidingen duurden langer dan de operatie zelf zei de arts, maar de operatie duurde uiteindelijk rond een uur, tot 16.00. Ik kreeg lokale verdoving, dus ik kon het goed zien op de diverse schermen. Twee schermen voor de kijkoperatie en een voor de echo. Alleen dat durfde ik pas halverwege de operatie te doen. Tot die tijd hield ik mijn ogen dicht en probeerde ik me te ontspannen. De operatie was op zichzelf niet zo heel erg vervelend, alleen het moment dat ze het buisje inbrachten waar ze mee zouden kijken en waar het laser draadje inzat (3 mm dik buisje), toen kreeg ik een soort van electrisch schokje, omdat ze door de baarmoederwand heen moesten en door de vliezen. Het bleek dat het vruchtwater heel troebel was, waarschijnlijk door de punctie die ik afgelopen dinsdag had gehad. (Resultaat ontvang ik morgen denk ik). Daarom moest het vruchtwater gespoeld worden, om beter zicht te krijgen. Hierna kon hij toch de verbindingen tussen de beide beebjes in de placenta dichtlaseren. Als laatste hebben ze nog een halve liter vruchtwater afgetapt. Hierna werd het miniscule gaatje gehecht en mocht ik weer naar mijn kamer. De arts gaf aan dat er een klein beetje vruchtwater door de ontstane opening was gekomen, dit zat nu tussen de baarmoeder en de vliezen. Dit zou ik later wel verliezen. Terug op mijn kamer lekker ontspannen, slapen, tv kijken, heerlijke bami gegeten!!! en wachten op vriendlief. Dit kwam uiteindelijk pas om half een, wat gelukkig geen enkel probleem was. Tot die tijd geen krampen, geen pijn, geen vruchtwatervlies gewoon perfect. Ik zou zaterdag een echo krijgen om alles nog even te checken en dan kon ik naar huis! (Had ik veel zin in, ik zou wel naar het concert gaan dat mijn vriend had georganiseerd en daar lekker in een makkelijk stoel gaan zitten).
Toen we rond een uur aan het praten waren over alles, voelde ik opeens nattigheid, dus ik vroeg hem een maandverbandje te halen, toen belde ik meteen de zuster. Mijn bed liep onder het vocht. Snel deed ze er een matje onder en na nog een matje, kreeg ik een reuzenverband om, type luier! De dienstdoende gynacoloog is opgeroepen en van haar kreeg ik een echo. Het was nog niet helemaal duidelijk of de vliezen echt waren gebroken, of dat er toch heel veel water door het gaatje van de operatie was geglipt. Gebroken vliezen waren echter wel waarschijnlijk. Er was nog ruim vocht bij de ontvanger baby (dat is degene die van de donorbaby teveel bloed krijgt, waardoor hij teveel vruchtwater aanmaakt) en de donor baby had heel weinig, maar dat was ook al zo voor de laseroperatie.
Vriendlief moest helaas weer weg, hij was behoorlijk overstuur en moest ook nog zijn gedachten bij zijn evenementen houden. De volgende ochtend bleek bij een nieuwe echo dat het vruchtwater van beide babies minimaal was, dus de vliezen waren echt gebroken... Nu had ik al aan de arts gevraagd (tijdens de operatie) of dit altijd einde oefening betekende en hij had gezegd dat dat niet altijd zo hoefde te zijn. Dit is de strohalm waar ik mij nu aan vasthoud (of beter gezegd, zijden draadje). Hij had een vrouw in het ziekenhuis gehad met gebroken vliezen op 19 weken en die is bevallen met 29 weken.
Het allerbelangrijkste is dat ik geen weeen krijg. Hierdoor krijgt het voorheen donor kindje de kans om vruchtwater aan te maken, misschien is zijn vlies nog intact. Dit zou dan ook het voorheen ontvangende kindje helpen om wat ruimte te houden in de baarmoeder. Helaas is het grote probleem de longontwikkeling, deze vindt plaats tussen 18 en 22 weken. Als de longen zich niet goed ontwikkelen loop je heel erg veel kans op longdysplasie. Er is op dit moment helaas niets over te zeggen, we kunnen alleen hopen dat er geen weeen komen, dat ik geen koorts krijg en dat ik de 26 weken redt. Dat betekent nog 6,5 week bedrust. Gelukkig heb ik op internet (op mijn mobieltje) gister wel wat kunnen opzoeken en ook goede verhalen gelezen. Dit waren er niet veel, maar goed, waar leven is (en dat is er nog steeds!!!!) is ook nog hoop!! Ik ga van dag tot dag leven, elke dag is er een, van controle naar controle en vooral niets doen in huis, behalve op de bank, af en toe op internet, naar de wc, douchen en eten & drinken en laat vriendlief voor me zorgen. Ik voel me nu wel warm, dus ik maak me zorgen over de temp. Morgen even een nieuwe thermometer kopen (nee ik niet!) en dan 's ochtends en 's avonds temperaturen. Op hoop van zegen!

666 x gelezen, 0

reacties (0)


  • naat76

    Wat een verhaal zeg, ik wens je alle sterkte toe en hoop dat alles rustig blijft zodat de kindjes zich optimaal kunnen ontwikkelen.

  • kkaatje

    Sjonge jonge heftig zeg... ik hoop dat ze gewoon lekker blijven zitten en ondanks het feit dat bedrust niet het meest leuke is moeten wij je allemaal maar lekker entertainen met leuke verhaaltjes :) doe het lekker rustig aan en ik duim voor je

  • wg

    Pff.. wat heftig. Ik hoop voor jullie dat alles maar rustig mag blijven. Ontzettend goed van je dat je zo per dag leeft en positief blijft ondanks alle spanning!
    Heel veel succes.

    LIefs Wendy

  • jutenjul

    Meid wat een verhaal, ik duim heel hard voor jullie dat alles goed gaat komen!
    Liefs
    Sandra

  • nicole2

    jeetje wat een verhaal laat je lekker verwennen door vriendlief en hou je aan je rust hoe moeilijk het ook is misschien en denk dat je een zware tijd te gemoet gaat maar heel veel sterkte en ik duim voor jullie dat het tot week 26 en nog langer blijft zitten
    dikke knuffel nicole

  • nicole2

    jeetje wat een verhaal laat je lekker verwennen door vriendlief en hou je aan je rust hoe moeilijk het ook is misschien en denk dat je een zware tijd te gemoet gaat maar heel veel sterkte en ik duim voor jullie dat het tot week 26 en nog langer blijft zitten
    dikke knuffel nicole

  • *annoniempje*

    meid wat erg
    ik hoop dat je de 26 weken gaat halen.
    ik verloor me vruchtwater vanaf 23 weken en ben met 35 weken en 5 dagen ingeleid maar ik had een hoge vliesscheur en geen gebroken.
    meid ik hoop dat alles goed gaat komen en als je vragen hebt stel ze gerust .
    xxx en liefs natasha

  • lievelois

    Och jeetje mina..dit wens ik niemand toe...heeeel veel sterkte gewenst voor jou en je vriend de komende tijd..het zal niet makkelijk worden. Ik vind je nog reuze positief je blog schrijven..en goed dat je je vast probeerd te houden aan het positieve..ik duim voor je..
    Liefs Diana

  • Janet5

    Heel veel sterkte!!! En houd je rustig he, ook al is het nog zo lastig.

  • k.i.d.

    hou vertrouwen, vind de kracht om rustig te blijven.
    hoop zo voor jullie dat het goed gaat.

    sterkte wanda

  • The3ladys

    Heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeellll veeeeeeeeeeeeeeeeeeeeelllllllll sterkte en we hopen op een grote zegen voor jullie.

    Knufffelllllllll

  • Oem Yasmina

    ow schat wat een verschrikkelijke gebeurtenis!
    Ik denk aan je! en zal inshaAllah dua voor je doen.

    Moge Allah jou en je kindjes beschermen!

    liefs kus en een hele dikke knuffel!

  • twinmom2be

    wat erg!! heel veel sterkte de komende tijd, en ik hoop dat je kindjes het nog lang mogen volhouden in je buik!!

  • Maenade

    Vreselijk. Ik wil je heel veel sterkte wensen en moge de baby'tjes nog een hele tijd blijven zitten.

    Liefs,