Bevallingsverhaal (eindelijk :))

Het begon allemaal op een mooie lentedag: 2 april 2013...

Ik was ondertussen al 3dagen overtijd, maar voelde nog helemaal niks... Mijn man was al superzenuwachtig en wou niet dat ik de hele tijd alleen moest zijn en dus had hij afgesproken met mijn ouders dat ik & Bram die dag naar daar konden gaan (ze wonen dichter bij het ziekenhuis dan wij en moest om 3u in de namiddag nog eens op controle gaan). Mijn man had de vroege shift en zou meteen naar daar komen na zijn werk. Ondertussen rond 1u begon ik af en toe een menstruatie-achtig gevoel te krijgen, maar ik besloot om niks tegen mijn ouders te zeggen want wie weet was het wel vals alarm... :)
Rond 2u kwam mijn man aan en een half uurtje erna vertrokken we naar het ziekenhuis om aan de monitor te gaan liggen. Onderweg besloot ik om toch te zeggen tegen hem dat ik iets begon te voelen (nog geen weeën ofzo maar meer krampen). Hij had al meteen het idee dat het voor vandaag ging zijn terwijl ik terughoudender was. Daar aangekomen eerst bloeddruk meten en dan aan de monitor. Daar zagen we af toe het lijntje waar je weeën kan op zien omhoog gaan (nog niet indrukwekkend maar kom...) De vroedvrouw kwam na een half uurtje kijken en zei dat er toch al een beetje actie in kwam dat het mss wel eens voor vannacht of morgenochtend zou kunnen zijn. Ze vroeg of ik een inwendige controle wou hebben. Eigenlijk liever niet maar kom, ik wou weten hoeveel cm ik al had... Bleek dat ik al 5 cm opening had en ze heeft mijn baarmoederhals nog een beetje "opengerokken" tot bijna 6cm (deed echt geen deugd... amai!) Dat was echt DE trigger om alles op gang te laten komen!
Ondertussen was het al bijna 4u en reden we naar mijn ouders om Bram te halen en te melden dat ze mss wel eens een logeetje zouden hebben vannacht ;)  Dan onderweg naar ons huis begon ik toch al meer te voelen... Nu begon ik weeën te krijgen. Thuis aangekomen timede ik eens hoeveel tijd er tussen zat: 6minuten. Dan heb ik nog eens een warm bad genomen om nog een beetje te ontspannen maar dat ging niet zo goed meer hoor... uiteindelijk rond 6u30 zei ik tegen mijn man dat ik liever naar het ziekenhuis wou gaan dat ik mij meer op mijn gemak zou voelen. Natuurlijk was het die avond supermooi weer en stond mijn ene buurman zijn auto te wassen, de andere in de voortuin te werken, de buurvrouw was met de kindjes op straat aan het spelen,... SUPER dacht ik, nu zal iedereen weten dat ik moet gaan bevallen. Dus ik met een pokerface naar buiten en op de vraag van de buurman of het voor vandaag zou zijn, andwoordde ik met een glimlach: ik denk het niet, we gaan juist nog eens naar de delhaize een boodschapke doen, tot straks!
Eerst nog even Bram afgezet bij mijn ouders (hij was superlief en ging zelfs zijn knuffel meegeven aan mij) en dan op weg naar het ziekenhuis... Rond 7u zijn we daar aangekomen en meteen door naar verloskwartier. Daar werden we tegemoetgekomen door dezelfde vroedvrouw van in de namiddag, samen met een stagiaire. Nog maar eerst eens een inwendige controle: al 7 cm! Dat ging vlot vooruit... Om de weeën goed op te vangen ging ik op de bal zitten (super die bal! bij Bram was dat ook mijn redding) Volgens de vroedvrouwen deed ik het supergoed en was ik heel kalm. Tja waar moest ik mij in opjagen? Dat kind moet er toch uit, sowieso... Tussen de weeën door was ik maar aan het babbelen en grapjes vertellen :) En dan opeens de vraag: voel je al persdrang? Uhm bij Bram had ik dat niet echt, wat moet ik dan voelen? Dan nog maar eens een inwendige controle: Volledige ontsluiting... Oei en mijn vliezen waren nog niet gebroken!  Zo gezegd, zo gedaan: de stagiaire brak mijn vliezen, de gyn(van dienst) werd opgeroepen en ik mocht meepersen. Mss raar om te zeggen maar het voelde echt goed om te persen (dus ZO voelt persdrang! ;)) Wat ik mij herinnerde van bij mijn eerste bevalling was dat als het hoofdje ging geboren worden dat het brandde down-under, en dan had ik nu meteen al... ik zei dat tegen de vroedvrouw en wat bleek het hoofdje ging geboren worden! Er werd meteen op een of andere bel geduwd voor assistentie want de gyn was er nog helemaal niet. Gelukkig kwam die net de kamer binnen (was juist eens gaan kijken bij een andere vrouw die ingeleid werd). Juist op tijd want daar was ze met slechts enkele keren persen... Onze dochter Fien, 3kg 750 en 48cm, geboren om 20u36.

Wat voelde het goed om eindelijk die kleine meid op mij te voelen! En wat was ik blij dat ze meteen weende (bram had de navelstreng rond zijn nekje en had daardoor een mindere start). Mijn man knipte de navelstreng door en er werden foto's genomen. Ondertussen was het wachten op de placenta... pfff heb meer last gehad om die eruit te persen dan mijn dochter! amai en maar duwen dat die deden op mijn buik! Uiteindelijk was hij toch losgekomen en wat bleek, de placenta was er binnenste-buiten uitgekomen... Ziet er wel maar vies uit hoor, de gyn vroeg of ik de placenta eens wou zien en zij vindt dat dat er een beetje uitziet als een biefstuk... niet dus :D haha
Gelukkig had ik ook geen knip moeten hebben en had maar een klein scheurtje (was de moeite niet om te naaien).
Ondertussen lag Fien een volledig uur bij mij op de borst en daarna werd ze gewogen en gemeten. Omdat ik dat allemaal graag van dichtbij wou zien stelde ik mij recht en ging ik er gewoon bij gaan staan. Meteen zei de vroedvrouw: amai, ben jij juist bevallen?? Je loopt hier meteen al rond enzo...
Die geven daar nogal complimenten hoor: dat ik het super gedaan heb, dat ik gemaakt ben om te bevallen, ... hihi je zou ervan beginnen blozen :D

Voila, dit was mijn bevallingsverhaal. Het was een snelle bevalling, qua pijn viel het al bij al mee, da's ook meteen vergeten eens het kind eruit is hé :) Na de bevalling van Bram zei ik meteen: ik wil nog een kindje, nu zei ik meteen: geen derde meer :D haha  Dus volgens mij zal het hierbij blijven (zeg natuurlijk nooit nooit...)

Liefs,

Melissa, mama van Bram én Fien :)

PS: nog enkele anekdotes van tijdens de weeën/bevalling (wel allemaal al lachend gezegd en bedoeld;)):

- "volgens mij heeft dat kind al tanden en bijt ze zich een weg naar buiten"

- "scherpe nagels heeft ze ook, 'k voel haar een weg naar buiten scharten(=krabben)"

- "Ik doe de gemeente zulte een proces aan met al die putten in de weg" (superpijnlijk om op zo een baan te rijden tijdens een wee!)

-tegen mijn man in het verloskwartier: "ziede nu wat ervan komt! Tis uw fout, ge kon weer ni van mij blijven hé!" (met een lachende vroedvrouw en stagiaire tot gevolg) :D

-na de bevalling zei de stagiare: "en nu een derde hé" waarop ik zei "neenee, zie da'k niet toegeraak in het moederhuis" :)