Een dag in het leven van Jaxon

01.30uur
Je schrikt op en begint te gillen. Je droomt dat er een beestje in je pyjama zit en bent compleet in paniek.
Ik pak je vast, vertel je dat mama bij je is en neem je dicht tegen me aan.
Je wordt steeds rustiger en je valt in mijn armen in slaap.

03.40uur
Weer schrik je wakker en ben je in paniek. Je gilt dat ik niet weg moet gaan.
Ik raak je aan, zeg je dat ik bij je ben en je begint te huilen.
Zo bang ben je. Ik troost je en je valt weer in slaap.

05.30uur
Je praat volop in je slaap waardoor ik wakker lig. Ik ben doodop maar kan niet meer slapen. Ik maak me zorgen en de tranen lopen over mijn wangen. Wat moet ik toch doen om je te helpen?

07.00uur
Jij en je zusjes zijn wakker en je papa ligt net in bed na een nachtdienst.
Je doet een plas op de wc (jeeeeej) ik smeer brood voor iedereen
Ik ga met je aan tafel zitten, maar nee. Dit wil je toch niet eten.
'Appel mama'.
Prima, dan een appel. Als je maar wat eet.

08.45uur
Tijd om naar het OPD te gaan. Jij even naar 'school', ik even op adem komen.

15.30uur
Je wordt met de taxi thuisgebracht. Ik zie het al aan je als je aan komt lopen.
Je bent doodop. De dag was weer te intensief voor je.
Ik probeer wat te spelen met je maar je bent boos. En verdrietig. Roept tig keer dat mama moet blijven.
Ik mag geen seconde van je zijde wijken.

17.30uur
Tijd voor avondeten. Naja, voor ons. Want jij eet geen avondeten. Je wil weer een appel.
Ik probeer je nog een boterham te geven maar helaas, alleen een appel vandaag.

19.00uur
Tijd voor bed.
Papa loopt met je naar boven om bij je te liggen tot je slaapt.
Je bent bang zeg je, ik hoor jullie door de babyfoon.
Na een half uur komt Johan weer beneden. Ik zie de zorgen in z'n ogen. Wat is er toch met ons kleine mannetje?

21.30uur
Johan gaat werken. Ik ga naar bed, daar lig jij al te slapen
Ik bereid me weer voor op een gebroken nacht..
Maak me zorgen dat je weer zo weinig hebt gegeten vandaag, 2 boterhammen op het OPD en thuis 2 appels.
Ik maak me zorgen dat je zoveel angst hebt en het niet kunt verwoorden.
Ik huil dikke tranen om de verloren aandacht voor je zusjes.
Ik huil omdat ik me waardeloos voel, al mijn aandacht gaat naar jou, hoe hard ik ook probeer er voor de meiden te zijn.

Huilend val ik in slaap, en om 00.25uur die nacht werd je weer in complete paniek wakker.