09-07-2012 De Bevalling!

Zondag 8 juli was ik uitgerekend, die dag was er nog niks aan de hand. Ik had de laatste hand gelegd in de babykamer en zat tot 's avonds laat nog achter de pc.

Maandag ochtend rond een uur of 09:00 uur moest ik plassen en heb toen ook in een bekertje geplast omdat ik om 12:00 uur op controle moest bij de gynaecoloog. Met het plassen was er weer een beetje bloedverlies, hier schrok ik niet meer van omdat ik vaker bloed verlies had gehad.
Ik ben daarna weer terug me bed in gekropen om nog eventjes te slapen. Ik lag nog geen 5 minuten en toen voelde en hoorde ik iets 'knappen' onderin me buik, ik kreeg ook direct buikpijn.
Ben toen weer naar de wc gegaan en had me darmen en blaas goed leeg gemaakt. Vervolgens lekker onder de douche gaan staan waardoor de buikpijn weer weg zakte. Na het douchen ben ik gaan aankleden (maandverbandje ingedaan voor de zekerheid) en me haar enzo gedaan en toen ben ik naar beneden gegaan en op de bank gaan zitten. Het was zo rond 10:15 uur dat ik vroeg aan me man of hij nog koffie wou, ik wou toen opstaan van de bank en toen voelde ik warm vocht lopen; "Schatje, me vliezen zijn gebroken!! Of ik ben aan het plassen in me broek maar dat lijkt me niet!" ben toen meteen naar de wc gegaan en het maandverbandje zat helemaal vol met helder vruchtwater. Mijn man heeft toen de verloskamers gebeld in het ziekenhuis, we konden meteen komen. Om 10:30 uur stapten we in de auto en reden we naar het ziekenhuis.
Onderweg om 10:45 uur begonnen de lichte weeën al op te komen, en die kwamen elke 5 minuten!

Inmiddels rond 11:00 uur in het zieknhuis aangekomen en werd ik aan de CTG scan gelegd voor een half uur. Dat de zusters weer terug kwamen zeiden ze dat het nog rustig was in me buik. Ze hadden ook een druppel vruchtwater laten controleren maar dat bleek geen vruchtwater te zijn. Toen hadden ze nog een echo gemaakt maar daar zag alles er goed uit. Ik mocht opstaan van het bed en toen liep het vruchtwater weer langs me been, ze hebben het direct opgevangen en weer nagekeken. Ondertussen had ik me weer aangekleed en moesten we wachten... Rond 13:30 uur kwamen de zusters weer terug, het was inderdaad vruchtwater, dus me vliezen zijn inderdaad gebroken, maar het kon nog 24-48 uur duren voordat de bevalling zou doorzetten. Ik mocht naar huis gaan en terug komen als de weeën op kwamen en sterker werden. Hier hadden wij dus totaal geen zin in, weer een half uur terug naar huis rijden en dan weer half uur terug naar het ziekenhuis, dat zagen wij niet zitten en ik al helemaal niet omdat ik zeker wist dat ze vandaag nogt geboren zou worden!
We moesten maar 2 uurtjes gaan wandelen in het ziekenhuis om te kijken of de weeën sterker zouden worden en dan mochten we terug naar de kamer. Dit hebben we maar gedaan, alleen na een uur was ik de pijn al zat en wou ik echt terug naar me kamer. Rond 14:30 uur waren we dus weer terug op de kamer.
Ik werd weer aan de CTG scan gelegd voor een half uur, de zusters zeiden dat ze nu wel konden zien dat ik duidelijke weeën had. De weeën waren vrij pijnlijk en ik vroeg daarom ook om pijnstillers. Hun vonden dat niet nodig want ik pufte de weeën goed weg en het kon nog wel uren duren zeiden ze. Ik heb gesmeekt of ze me wilden toucheren om te kijken hoever ik al was zodat ik de ruggenprik kon krijgen. Uiteindelijk hebben ze me getoucheerd en had ik al 6 cm onstluiting!!! "ja mevrouw, het is te laat voor de ruggenprik want het gaat allemaal veel te snel! Voordat je de ruggenprik hebt gekregen kunt u al persen! Maar je zucht de weeën zo goed weg dat je de prik niet nodig hebt." Ja, hee, dat bepaal ik zelf wel denk of niet! Ik heb gevraagd om andere pijnstillers, hun zeiden dat dat kon met een infuus, dan kun je zelf op een knop drukken en jezelf op die manier morfine geven (1x in de 2 minuten). Maaaar dat moest eerst weer worden nagevraagd of dat het mocht. Dus moest weer wachten, kwam ze terug dat het kon maar nu moest ze eerst nog de spullen gaan pakken, dus ik moest weeeer wachten. Eindelijk kwam ze terug en werd het infuus aangelegd, eerst prikte ze in de zijkant van me linker pols, die bloedvat was te dun zei ze dus heeft ze het uiteindelijk bovenop me rechterhand gezet. Eindelijk kon ik de pijnstillers toedienen, ik werd er erg suf van maar dat vond ik juist heel erg fijn, me spieren ontspanden daardoor ook heel goed. Mijn schoonmoeder arriveerde iets later dat ik al helemaal versuft op bed lag en 10 minuten later was me moeder er ook, ik had toen net te horen gekregen dat ik al 9 cm ontsluiting had!!!

18:15 uur, ik mag beginnen met persen! De arts voelde hoe me kleine meid lag en hij concludeerde dat ze als een sterrenkijkertje lag dus dat de uitdrijving langer zou duren. Ik deed het hartsikke goed volgens de arts maar me weeën waren niet sterk genoeg, ik moest teveel kracht zelf leveren. Ik kreeg daarom wee-opwekkers die steeds hoger werden gezet. Om 19:15 uur werd ik ingeknipt zodat ze meer ruimte kreeg om geboren te kunnen worden als sterrenkijkertje. De arts zei toen dat het niet lang meer zou duren. Ik mocht weer persen en toen heeft de arts een 'kiwi' op het hoofdje geplaatst van mijn kleine meid. "Bij de volgende perswee heb je je dochter in je armen!!" zei de arts. Ik voelde de wee opkomen en heb toen heeeeeeeel hart voor de laatste keer geperst met alle kracht die ik nog had en ik slaakte een oerkreet van heb ik jou daar haha. De arts had met de kiwi het hoofdje iets kunnen draaien waardoor ze makkelijker eruit kon komen. Ik zag een enorme hoeveelheid vruchtwater eruit komen en me kleine meid die direct begon te brullen!!! Om 19:25 uur is ze geboren.

Ik kreeg haar meteen op me buik gelegd, de arts vroeg of ze iets kon zakken want de navelstreng was niet zo lang. Mijn man heeft de navelstreng mogen knippen. Wat was ik blij!!! Ze werd even snel een beetje schoongemaakt en toen werd ze op me borst gelegd. Ik was blij, trots, moe, en opgelucht dat ik haar eindelijk in me armen kon sluiten, alle pijn was ik direct vergeten bij het zien van mijn kleine wereld wonder. De placenta kwam er kort daarna uit en was helemaal compleet en bizar om te zien!
M'n kleine meid werd helemaal schoongemaakt, nagekeken, gewogen. Alles was perfect! Ze woog 3275 gram en was ongeveer 49 cm. Ze had al meteen 2x gepoept en geplast. Nadat ze was schoongemaakt werd ze weer bij me gelegd in lakens. Ik werd ondertussen gehecht, 5 hechtingen inwendig en 5 uitwendig. Alysha kreeg om 20:30 uur haar eerste flesje van papa (20 ml) en dat was heeeeel snel op! Daarna mocht ik douchen, oooh wat was dat lekker zeg! Na het douchen werd ik en Alysha naar een kraamkamer gebracht waar wij de nacht zouden doorbrengen. We hebben daar beschuit met muisjes gegeten en toen gingen mijn moeder, schoonmoeder, stiefzoontje en man weer naar huis en bleef ik alleen met me meissie in het ziekenhuis achter, 22:00 uur, ik alleen met me meissie!

Van 23:30-01:30 uur heb ik Alysha voor het eerst met de borst gevoed. Wat een raar gevoel was dat zeg!
Van 01:30-05:30 uur heeft ze lekker liggen slapen, ik niet, ik kon alleen maar naar haar kijken.
Van 05:30-07:00 uur weer gevoed, dit keer deed het veel pijn! Alsof er duizenden naalden in me tepels prikten. Daarna heb ik nog heel even geslapen.
09:15 uur kreeg Alysha controle van de kinderarts, alles was goed dus we mochten naar huis!! 23 juli moesten we dan terug komen op de poli voor een echo van haar hartje.
09:30 uur, weer Alysha voeden. Dit keer heb ik een half uur lang liggen janken van de pijn terwijl ze aan me borst lag. Het voelde alsof iemand met een botte tang me tepel aan het afknippen was! Ze had me tepels tot bloedens toe kapot gezogen. Geprobeerd met een tepelhoedje, maar nog steeds dezelfde pijn. Borstvoeding gaat het dus niet worden... Ik moest ervan huilen dat ik het niet kon. Ik ben toen gaan douchen en Alysha is lekker verder gaan slapen. Rond 11:00 uur kwam me man me ophalen en moest ik vertellen dat de borstvoeding niet ging lukken, ik liet hem me tepels zien en ik bartse weer in huilen uit. "niet moeilijk over doen, dan krijgt ze gewoon de fles, als je zo'n pijn hebt hoef je van mij geen borstvoeding te geven, dat is gewoon niet gezond zoveel pijn!" Ik was zo blij en trots dat het gelukt was om borstvoeding te kunnen geven (jaja, er kwam echt melk uit!!) maar met die pijn is het gewoon onmogelijk. Ik had 3 keuzes:
- Doorgaan met borstvoeding met heel veel pijn
- Kolfen, ook met veel pijn
- Of flesvoeding. We hebben samen gekozen voor flesvoeding.
Alysha lag nog vredig te slapen met een smile op haar gezicht. Om 12:00 uur komt de kraamzorg bij ons thuis en nu gaan we lekker met z'n 4tjes naar huis! Papa, mama, grote broer en kleine zus.
Alysha, ze is zo mooi, lief, perfect! Ze heeft mijn kromme vingers en hele mooie lange nagels.