9 dagen oud....

Kleine Jochem.... 9 dagen oud alweer... Wat is de afgelopen week voorbij gevlogen... En na vrijdag moesten we het echt alleen doen... Zaterdag en vanmorgen is de VK nog langs geweest... En is het voor nu echt afgesloten.... Over 5/6 weken op nacontrole, en dan is alles officieel afgesloten... Tja... Nu ik dit tik, besef ik het echt pas... Het zwanger zijn is voorbij, en nu natuurlijk de kraamvisite nog, en daarna begint het 'normale' leventje weer.. En dat voelt best apart... Maar ook weer fijn... Ik heb nu 'tijd' over... manlief heeft deze week nog heerlijk vakantie, en dan mag ik het 'alleen' proberen, en dat word spannend...

Heb het hier ook met de VK over gehad... Dat het toen ook pas begon bij Jelle, nadat manlief weer aan het werk was... Een postnatale depressie..... Wat heb ik mij ellendig gevoeld destijds... En vooral onbegrepen... De angsten die ik toen had, wellicht toen al tijdens de kraamweek, maar onderdrukte... En nu, geen drupje angst 'nog'... Het is alsof Jochem er altijd geweest is... Het  is een pittig mannetje met karakter, maar ook weer zo'n heerlijke knuffelkont... Af en toe nog krampen, maar joh ey dat mag... Flesvoeding is natuurlijk best zwaar op die darmpjes... 

Verder genieten wij intens van ons gezinnetje, het is wat passen en meten, maar weet zeker dat we de draai snel weer zullen vinden.. De kraamtranen die heb ik 'gehad' lijkt wel... In tegenstelling tot bij Jelle dat ze bleven aanhouden... Zelfs toen mijn verlof voorbij was nog.. Elke dag huilen, huilen, huilen en nog eens huilen.. Genieten kon ik niet, en de angst nam de overhand... Zo bizar... En nu, oh kleintje huilt, naja hij mag best even huilen, hij ligt immers niet in een branend lavagebied of in het ijs, en voor zijn voeding is het nog wat te vroeg, dus hij heeft maar even geduld... hahaha.. Bij Jelle daarentegen schrok ik, en dacht ik dat hij iets ernstigs had wat hij mij niet kon zeggen.. 

Gelukkig een wereld van verschil... natuurlijk ben ik nog wel eens emotioneel hoor, als ik kijk naar mijn twee prachtige ventjes, maar de tranen die dan komen, zijn tranen van intens geluk en zoveel liefde hebben voor je kroost... Ik geniet met de dag... en ik hoop, nee, ik weet zeker dat dit blijft! Alles is zo overweldigend weer, maar zo mooi! En ik ben zo blij aan de ene kant dat ik mijn lijf voor mezelf heb.... Ik kan gewoon weer filet american eten!!! Ik kan nu weer dieeten, ik kan dikke plakken leverworst achterover drukken, ik kan een wijntje drinken als ik wil... Ik kan gewoon echt, echt, echt genieten!! Wat ik ook echt ga doen!

Wel merk ik in mijn omgeving dat mensen erg voorzichtig zijn, en hen juist 'banger' zijn dat ik opnieuw in een postnatale depressie zal terecht komen, dan dat ik zelf ben.. Ik herhaal dan ook continue hoe goed het eigenlijk gaat, en hoe ik geniet van mijn twee jongens.. Dat ik dit keer wel de straat op durf, en vol trots achter mijn duowagen loop, met mijn RIJKDOM! Ik wil het liefst dan heel hard schreeuwen; ZIE MIJ GENIETEN EY!! JOOOOOW! hahahahha... Maar dan denken ze vast; wat is dat voor 1 joh... :-P Ik voel me zo goed namelijk.... 

En dagelijks zeg ik ook tegen mezelf, ik kan het!! Ik ben een goede mama, en angsten ken ik niet... En elke dag herhaal ik het... Niet omdat ik zelf bang ben in een terugval te komen, maar meer omdat ik 'bang' ben doordat anderen 'bang' zijn dat ik weer in een neerwaartse spiraal terecht kom, mij dat teveel ga aantrekken, en daardoor wel hierin terecht kom...

Straks als ik een beetje op de 'been' ben, dan ga ik meer dingen ondernemen en er meer op uit.. Daar heb ik zoveel behoefte aan, ook om naar een mamacafe te gaan na de zomer, en andere mama's op te zoeken en ervaringen uit te wisselen... Ik denk echt dat mij dat goed gaat doen... Bij Jelle sloot ik mezelf af van de buitenwereld, en die fout wilt ik niet noig een keer gaan maken...

Verder zoals ik dus zei gaat het hier prima... jochem is zo'n heerlijk mannetje, met een pittig karakter, maar oh wat een lekkerding!! En Jelle is zo trots als grote broer zijnde... Je moet hem zien genieten... Jochem is een mannetje met weinig geduld... En de fles moet er ala minuut in als meneer daar om vraagt... Misschien zullen sommigen zich afvragen waarom flesvoeding? Dit had ik al voor de bevalling besloten, of eigenlijk na de bevalling van Jelle, het lukt bij mij gewoon niet.. Ik heb bij Jelle een borstontsteking gehad, en de BV kwam maar niet op gang.. Helaas.. Wel iets van drupjes maar verder niet..

Nu daarom ook besloten meteen flesvoeding te gaan geven.. En vreemd genoeg heb ik geen stuwing of niets gehad... Helemaal niets... Ik voel mij overigens hier zo goed bij... Alhoewel de borstvoeding het allermooiste was geweest maar nee, is voor mij gewoon niet weggelegd helaas... En dat geeft ook niets, ik vind dit prima zo... ;-)

Vreemd genoeg hadden manlief en ik beiden zoiets van, is dit ons laatste kindje? Of?? Maar op een 1 of andere manier voelt het nog niet compleet... Wij hopen dat het over een jaar of 2 of 3, mits ik lichamelijk ben hersteld dat het nog een keertje voor ons is weggelegd... In principe mag je dit nooit aan elkaar vragen tijdens de kraamtijd... Maar een groot gezin lijkt ons nou eenmaal fantastisch... Maar zoals ik al zei, wel zolang ik dit keer lichamelijk echt goed hersteld ben, en Jelle en jochem al wat ouder zijn! Voor nu eerst vinden wij het goed zo... Maar compleet, nee nog niet!

De komende tijd ga ik keihard werken aan mijn herstel, en na mijn verlof + vakantie het wer goed oppakken,en een ritme vinden in alles... Maar het zal vast allemaal goed komen.. De Vk gaf vanmorgen ook aan, dat ik mijn lijf de komende anderhalf jaar a 2 jaar rust ga gunnen, want de afgelopen '2 jaar' heb ik het best pittig gehad natuurlijk.. De zwangerschap van Jelle, met het zware gevecht tegen HG en een bijkomende BI.. En deze zwangerschap met BI... Mijn lichaam is toe aan rust en schreeuwt dit nu ook uit... 

Dus dames, als jullie mij zoeken....... Ik ben aan het genieten van mijn mannetjes hoor!! Ennuh, ik typ snel weer een bloggie... Ook als het wat minder gaat...;-) Hier kan en mag ik alles sowieso uiten, want ook hoe men hier mijn verhalen over de zwangerschap hebben aangehoord en de begrip die er voor was... Echt mijn complimenten nogmaals! En mijn dank!!

Heel veel liefs van ons allemaal!!