MA + niet weten hoe nu verder.

Vorige week donderdag had ik een echo. Ik zou toen 8+4 weken zijn Met 6+0 hadden we een echo gehad met daarop een vruchtje + kloppend hartje.
Helaas bleek tijdens de echo van vorige week het hartje met 6+6 te zijn gestopt met kloppen. Een enorme klap, vooral omdat ik ook weer zo ziek was, dus het niet aan zag komen.
Eergisteren heb ik een curettage gehad en dat gaat nu verder goed. Ik had het gisteren emotioneel wat lastig en niet eens om het feit dat dit mis is gegaan, maar vooral met het oog op een eventueel nieuwe zwangerschap.
We hebben al gezegd dat we sowieso het eerste jaar niet opnieuw er voor gaan, omdat de zwangerschap opzich zoveel van ons eist als gezin. Tijdens de zwangerschap van m'n dochter had ik HG met meerdere ziekenhuisopnames en daar leek het deze keer ook weer naar toe te gaan. Ik zat weer volledig ik de ziektewet, aan de medicatie en kon niets anders dan super misselijk de hele dag op bed liggen.
Ik ben mezelf niet als ik zwanger ben. Ik kan niets. Niets in het huishouden, niet met m'n dochter. Ik vind het zo ongelofelijk zwaar en m'n man ook. Hij kent zijn vrouw niet terug en alles komt op dat moment op hem aan.
Om dat weer opnieuw te doen is echt wel een stap. De wens voor een tweede is zoóo ongelofelijk groot, maar de weg er naar toe is bijna niet te doen. Dat maakt het gewoon heel verdrietig, omdat ik niet goed weet of we dat nog een keer trekken, maar geen tweede zie ik ook niet zitten.

Wordt ongetwijfeld vervolgd.

1303 x gelezen, 2

reacties (4)


  • Maria7

    Want ontzettend rot, de situatie waar je nu in zit. Het enige wat ik erover kan zeggen is dat het nu ‘voor niets’ is geweest en het het daarom misschien niet waard lijkt. Als je er dan opnieuw voor staat, voor zo’n keuze, dan voelt dat ontzettend moeilijk. Maar wat als het wel goed was gegaan? Dan was het het allemaal toch waard het moment dat je je baby vast houdt. En nee daar heb je nu echt niets aan en ja je zal het dan allemaal wel weer moeten doorstaan. Maar hoe verhoudt negen maanden je rot en ontzettend misselijk voelen zich tegenover het verdriet misschien een leven lang geen tweede kindje om van te houden?

    Nu eerst maar even verwerken en aansterken en daarna goede gesprekken voeren met je man en wellicht huisarts/verloskundige/poh/psycholoog?

    Veel sterkte in elk geval. En neem je tijd, het verlies mag er zijn.

  • Linde-1

    ♥️ sterkte

  • Dame68

    Ja super zwaar is het. Ik weet het zelf ook helaas. Misschien kan je de komende tijd de tijd nemen om te kijken welke hulptroepen er zijn om het voor je man en dochter ook makkelijker/fijner te maken? En voor jezelf daarmee dus ook.

  • Bosco

    Heftig sterkte met jullie verdriet.