Ons gezin

Ik ga schrijven over mijn gezin met zeven personen.
Wij zijn twee gezinnen onder een dak.
Samen met mijn vriend zorgen we voor 5 totaal verschillende kinderen.
Bij ons is er wat te doen.
Hier is rotzooi en elke ochtend doe ik mijn rondje om de boel op orde te krijgen.

Ik heb geen persoonlijke hobby's (meer)

Ja ik kijk sex and the city wanneer 4 kinderen naar school zijn en 1 op bed ligt.

Ik werk ook, avond diensten, op mijn werk kan ik chillen. Dat is mooi want daardoor ben ik thuis weer emotioneel beschikbaar.

Ik sport ook, soms maar regelmatig. 1 x per week ook al was de bedoeling 3 x per week. Dit is geen hobby.

2 jaar ben ik met mijn partner. We wonen in een mooi huis en alle kinderen hebben een eigen kamer.

De 2 oudste kinderen zijn van mijn partner en de drie jongste van mij. We wonen 3 maanden samen.
Ik ben dol op partner want hij is sterk, lief, mannelijk en een goede minnaar. We houden van leuke dingen doen. Ik kan het weten, dit is een fijne relatie.
Ik heb namelijk slechte nare pijnlijke relatie gehad.
Dit is een mars Venus relatie. Snap je? Dat mannelijke brein en mijn vrouwelijke brein. Het dialoog is open dus we proberen elkaar te begrijpen. Dit gaat nooit lukken.
Ik heb misschien ASS. Daar zijn ze mee bezig om dat uit te zoeken. Klein detail verder. Het maakt me een bonte patrijs, ik was het al en zal het blijven maar waarschijnlijk krijg ik hulp bij wat dingen. Hier zou ik ook over kunnen schrijven.

Wat doe ik op een site voor baby's en baby's krijgen? Mijn jongste is anderhalf. ( tijdens de zwangerschap was partner mijn steun en toeverlaat btw)
Welnu, ondanks ons volle huis en gevuld hart heb ik een wens voor een kerngezin met een kindje van ons twee.
Partner heeft een misschien wens. Hij weet het nog niet.
We zitten in de bedenk periode.
Vorige week stuurde hij een Whatsapp dat hij eruit was. Hij wilde het niet.
Whatsapps sturen met mannenansgt is normaal op mars.
Na een goed gesprek gaat dit niet nog eens gebeuren want ik was bepaald wel overstuur.

Het bleek toch om mannenangst te gaan en we gaan er weer een aantal keren over spreken. Dit is een proces voor ons beide en een moeilijke keuze. Ik heb ook angst hoor, ook al kom ik misschien wat onbegripvol over.
Echt, hij heeft goede redenen om het niet te durven. Het is gewoon niet eenvoudig.
Ik moet hier over schrijven.
Hij is 43, vinden jullie dat oud voor een vader? Daar ben ik best benieuwd naar.

Ik sluit af met een tip:
Misschien kennen jullie deze al, maar mij stiefzoon van 13 plus gooide zijn kom kippensoep om, per ongeluk,
Ik heb een kärcher bouwstofzuiger, dat is de tip, die stofzuiger zuigt de soep op met een agressie dat voldoening oplevert.

Ps. Ik houd niet van huishouding.

Enthousiast toonde ik mijn kunstje aan mijn stiefzoon. Hij was niet onder de indruk. Dat begrijp ik dan weer niet.
Haha. Of toch wel?