Wanneer hij wat heeft besloten..

Na een aantal maanden van onze gedachten uitspreken. En een maand onze gedachten juist voor ons houden, en twee weken van emoties toen onze gedachten weer uitgesproken waren
Is dan nu de kogel door de kerk. Lijkt het... althans de woorden: ik ga de huisarts vertellen dat ik mijn vasectomie ongedaan wil laten maken.

De vorige informatie die ik kreeg was ik sta er positiever tegenover, en dan gister deze woorden.

Nee, ik snap weinig van een man. Hij windt er geen doekjes omheen. Ik ben ontzettend blij om het feit dat we het beide willen proberen.
Ik had niet verwacht dat hij van gedachten zou veranderen.
Ergens heeft blijkbaar de liefde het van de angst gewonnen?
Was het mijn brief waarin ik schreef dat mijn wens een gevoelskwestie is en waaronder ik alle verstand zaken en voor en na delen vanuit mijn perspectief heb geschreven?
Of omdat we het gewoon zo gezellig hebben met ons allen?
Ik weet niet wat het is of is geweest.

Maar ik kon er vannacht niet van slapen, ik had een fijn en verliefd gevoel in mijn buik en ik moet ook bijkomen want eigenlijk had ik uit zelfbescherming mijn wens al weggeduwd.
Ik heb ervaren hoe pijnlijk het is wanneer de een wel een kinderwens heeft en de ander niet (helemaal).
En hoe je respectvol met elkaars gevoelens om probeert te gaan. Hoe het als een afwijzing voelde en hoe blij ik nu ben dat we het gaan proberen. Ik ontdekte dat ik in staat had kunnen zijn om te manipuleren maar dat ik trots ben dat ik daar niet voor gekozen heb.