Waarom denk ik dat het ons niet gaat lukken?

Ik heb 3 kinderen, 1 van 7, 1 van 4 en 1 van 2
Mijn partner heeft twee kinderen
Ik ben 33 en hij is 43 en is pas geopereerd en de doorgang van zijn zaadleiders zijn weer vrij,
Er zijn zaadcellen aangetroffen.

We hebben het drie maanden geprobeerd en heb nog geen positieve vroege test gehad.
Waar maak ik me nu zo druk om vraag ik me hardop af, waarom geloof ik er niet in?

3 maanden proberen stelt toch niks voor?
Ik heb eerder kinderen gekregen, dus dat lukte toen.
Zijn sementest op hoeveelheid was ruimvoldoende.

Waarom maak ik me zo druk? Ik ben bang dat ik het niet samen mee zal maken met mijn partner.
Ik ben bang dat onze droom niet uitkomt. Ik zou zo graag nog een keer een kindje mogen krijgen samen met hem.
Ik deel met mijn ex veel over onze kinderen, ik steun mijn partner met zijn kinderen. Maar als wij ons gezin compleet kunnen maken
Dan komt er een wens en daarmee ook een wens voor onze kinderen uit.

Ik moet dit gewoon even neerzetten, mezelf ervan overtuigen dat ik me druk maak om niks, dat het langer duurt meestal dan 3,6 of 9 maanden.
Dat dit nog niks betekent en dat ik me even weer kan concentreren op het gevoel van de positieve wens ipv de angst dat het nooit zal lukken.

Ben ik de enige die af en toe doem denkt?

1290 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • ReasonNr2.3

    Ik ben afgestudeerd doemdenker🤣 maar houd moed! Hoe lang willen jullie het proberen? Vanwege de leeftijd van mijn man,wilde hij het maar 2,5 jaar proberen en daar kon ik me wel bij aan sluiten,want ik wilde ook niet na m’n 35e nog een keer moeder worden. Ook al hebben we beide een kind,duurde het bij ons 1 jaar en 9 maanden,mede doordat we er achter kwamen dat ik PCOS heb. Als het je op langer termijn echt dwars zit kan je er misschien met je huisarts over gaan praten. In ieder geval heel veel succes!!🍀💋

  • Zeldawarrior

    Mijn man en ik hopen ook nog een eerste kindje samen toe te voegen aan ons gezin. Maar omdat ik al 'oud' ben, is er een reële kans dat het niet meer lukt. We troosten ons met de gedachte dat we doen wat we kunnen, voor de rest hebben we er geen invloed op. Een heftige kinderwens loslaten is onmogelijk. Maar zorg dat je intussen wel dóór gaat met leven, liefhebben en lol hebben. Wat er verder ook mag gebeuren, je hebt dan wel gewoon prima jaren samen. Heel veel succes, ik hoop dat het mag lukken. 🍀🍀🍀

  • Pcuk

    Ik denk omdat je een plaatje in je hoofd hebt en gewoon bang en onzeker bent of dit wel gaat gebeuren met je nieuwe liefde. Het is iets dat je graag wil en dan liever gister dan vandaag. Neem de tijd.

    Ik moet wel eerlijk aangeven dat een gevoel soms wel goed kan zitten met de nadruk op kan. Zelf dacht ik dat ik wel bij de groep zou horen die moeilijk zwanger zou raken. En dat was in het begin helaas ook zo (Pcos)

  • Myrtheflower

    Ik had het andersom,, ik heb altijd meegekregen dat er een grote kans bestaat dat ik geen kinderen zou krijgen, dus met die gedachte ging ik trouwen en begonnen we ons avontuur.. en toch heb ik altijd de gedachte gehad dat het goed zou komen en dat de eerste een meisje zou zijn. Dit is ook daadwerkelijk uitgekomen, het was dus niet iets wat ik zelf wenste, want ik ging juist uit van het feit dat het niet zou lukken om grote teleurstelling en verdriet te voorkomen.. Oftwel,, ik geloof er wel in dat je gevoel kloppend kan zijn