Het zwanger worden proces, hoop en teleurstelling en weer hoop
Hallo allemaal,
Volgens mij ben ik nu voor de zesde keer ongesteld geworden sinds we het proberen.
Het lukt me wel om het zwanger worden wat los te laten terwijl de wens even groot of soms zelfs groter wordt.
Verdrietig wanneer het niet gelukt is,
Mezelf afvragend zit het allemaal wel goed,
Relativeren
Mezelf motiveren voor de volgende maand,
Bedenken hoe ik nog beter voor mezelf kan zorgen zodat ik mezelf klaarstoom voor een gewenste zwangerschap
( ik ben 3 kg kwijt en gestopt met suiker. Ik gebruik weight watchers als tool)
En nog extra genieten van de weekenden met mijn partner zonder kindje. Van de vrijheid
Zo kom ik de miniteleurstelling wel door.
Ik zei tegen mijn vriend ik heb er veel teleurstellingdn en geduld voor over als ik uiteindelijk nog een kindje met jou kan krijgen.
Hij zegt ook steeds vaker wat zou het mooi zijn als we samen een kindje hebben.
En hij had wat namen bedacht, op dat moment voelde ik dat mijn menstruatie kwam en mijn buik leeg was.
Hij had het gevoel dat het wel gelukt zou zijn en ik wist dat het niet zo was
Ik moest wel even slikken, en ik baalde flink. De wens is groot, onze liefde is groot,
Mijn dochter van 4 die dagelijks vraagt komt er nog een kindje ? Dat wil ik zo graag.
Ik zeg altijd dat weet ik niet maar het kwam gister wel binnen.
Maar goed, vol goede moed naar poging 7,
Ik ga me bezig houden met vruchtbaarheidsyoga en fertiliteits massage.
En, omdat ik eindelijk mijn lifestyle kwa eten en drinken heb aangepakt, is het nu wellicht tijd voor de volgende stap:
Horrorgeluid: sport.
Start to run met evy zat ik aan te denken.
Dat bloed moet stromen, mijn hart moet af en toe sneller kloppen en koude frisse lucht in mijn longen.
Het lijkt me niks, maar het moet zo goed zijn voor een lichaam.
Ik doe zo weinig, ben een luie minnares. Ga met de auto naar mijn werk, winkels om de hoek, school om de hoek, zittend beroep.
Kortom ik loop vooral wat rond in huis, maar zit of lig ook veel op de bank.
reacties (6)