Hij heeft geen kinderwens meer

Mijn hartewens is een eenzame stille wens geworden.
Mijn vriend heeft me verteld dat hij het niet meer wil.

Ik voel me achtergelaten met dat wat had kunnen zijn.

Nooit samen een kindje van ons knuffelen
Nooit samen op de bank chips eten met ons kindje tussen ons in
Nooit samen naar school brengen
Nooit elkaar leren kennen als de andere ouder
Nooit meer bevallen, trappels in mijn buik
Nooit samen een kind zien opgroeien

Nooit mijn droom verwezenlijken van 4 kinderen op de wereld zetten

Maar wel
Altijd zien hoe een leuke vader hij is voor zijn kinderen
Naar hem kijken en denk jij bent dé man voor mij, alleen met hem had ik nog een kindje aan gedurft

Het voelt zo wrang, zo oneerlijk, zo verkeerd
Onze kinderwens stond voor alles dat goed was.

Maar ik kan niks, ik kan alleen stilletjes wensen dat hij zich vergist heeft, dat liefde weer plaats maakt voor angst

Mn kinderen zijn nu bij de vader, die van hem bij moeder.
Onze heerlijke weekenden, nu met pijn in mijn borst en het extreme verlangen om een kleintje tussen ons in te hebben

Meer dan een jaar samen gehoopt, gefantaseerd en gewenst. Nu ik alleen zonder enige kans

3127 x gelezen, 3

In Overig

reacties (16)


  • kimberley-mama-van-5

    ohh wat lijkt me dat moeilijk zeg .

    in de reacties lees ik dat jullie al hersteloperatie hebben gehad al besproken over ifv/isci .

    en nu wil hij niet meer .

    dit zou ik heel moeilijk vinden .

    zelf ongeveer zelfde situatie .

    manlief heeft sterrilisatie na 4 kinderen . ik toch nog kinderwens . 6 jaar besproken . elke keer nee ik wil niet .

    daarna heb ik hem heel duidelijk gemaakt dat mijn wens niet weg gaat . en ik er alles maar dan ook alles voor over heb voor me wens . na tijdje was ie toch om en nu gaan we er beide voor .

    door ons gezin hebben ze besloten mesa behandeling gecombineerd met isci .

    heb nu 2 terugplaatsingen gehad beide mislukt helaas .

    ben nu ronde 3 in gegaan morgen 2 e echo om te kijken hoe ver ik ben in me cyclus kwa foilikels groeien .

    ik vertelde hem toen straks ook dat mijn wens zo groot is en ik het erg moeilijk vind dat het niet lukt . ( ben pas ronde 3 in maar dit is een gevoel die ik niet kan uitschakelen ) bij de andere kids de 1 e ronde zwanger en natuurlijk met deze manieren duurt het ook langer .

    maar als het niet lukt heb ik echt hulp nodig

  • motherofchildren

    Bedankt voor je bericht, ik hoop dat het snel zal lukken voor jullie

  • kimberley-mama-van-5

    dank je wel .

    ik hoop dat jullie nog wel een gesprek over zullen hebben .

    zelf vond ik het ook moeilijk te accepteren en ik heb echt door gezet want na 6 jaar probereren ( afleiding zoeken , hobby , werk ) ging de wens niet weg .

    wij hebben hier echt meerdere gesprekken over gehad . wij hebben 4 kinderen waarvan 1 in rolstoel . en hebben lang alles voor en na besproken . en uiteindelijk tot de conclussie gekomen dat de babywens groter is als alles er omheen .

    heel veel sterkte en s6 en hoop dat jullie samen tot de juiste beslissing komen

  • kimberley-mama-van-5

    dank je wel .

    ik hoop dat jullie nog wel een gesprek over zullen hebben .

    zelf vond ik het ook moeilijk te accepteren en ik heb echt door gezet want na 6 jaar probereren ( afleiding zoeken , hobby , werk ) ging de wens niet weg .

    wij hebben hier echt meerdere gesprekken over gehad . wij hebben 4 kinderen waarvan 1 in rolstoel . en hebben lang alles voor en na besproken . en uiteindelijk tot de conclussie gekomen dat de babywens groter is als alles er omheen .

    heel veel sterkte en s6 en hoop dat jullie samen tot de juiste beslissing komen

  • Dolleboel

    Als ik het goed begrijp wilden jullie samen een kindje op de wereld zetten, daar waren jullie misschien al mee

    Bezig en nu ineens zegt hij dat hij dat niet wilt? Weet je ook waarom niet?

    Ik zou dat als ik jou was moeilijk kunnen accepteren, een goed gesprek lijkt me wel

    Op zijn plaats. Had hij beter meteen eerlijk kunnen zijn, misschien is hij in jouw wens meegegaan zonder het zelf echt te willen..

    Veel sterkte voor jou en ik hoop dat jullie hier samen goed uit gaan komen.

    Liefs

  • motherofchildren

    Hoi ja dat klopt. Wij zijn een samengesteld gezin met 5 kinderen (veel!) Maar ook gezellig en fijn.

    Mijn wens was er als eerste. Hij heeft altijd gezegd het lijkt me heel mooi maar praktische bezwaren.

    Op een bepaald punt in onze relatie vertelde hij me dat hij het wilde en hij liet zich opereren (sterilisatie). De operatie was geslaagd op het eerste oog.

    Toen de zwangerschap na een jaar nog uitbleef zijn we naar de huisarts gegaan. We kwamen er snel achter dat er antistoffen op de zaadcellen zitten. Dat komt voor helaas na een hersteloperatie.

    Ivf of icsi... over gepraat, er voor besloten het te doen. Hij zei direct, doen we, dan komt het goed.

    Alleen niet de ivf schijnt, maar de drukte van de zomervakantie heeft hem denk ik doen twijfelen.

    Als ik erover praat merk ik dat hij heel stellig is, hij wil niet overgehaald worden of beinvloed worden.

    Zelf zit ik in een emotionele achtbaan. Boos, verdrietig vooral, wanhopig, angst voor de toekomst van onze relatie, leegte.

    Gelukkig is hij heel lief met me, misschien omdat ik zijn mening in zn waarde laat. Ik kan alleen maar hopen dat hij de liefde voor ons wenskindje terug kan vinden. Dat dat groter is dan angst.

    Want echt, het gaat heel goed met onze kids.

  • Caroline27

    Dit lijk mij heel zwaar voor jou ik zou daar zelf niet mee om kunnen gaan mij kinderwens was heel groot. Maar als goed begrijp heb je zelf nog geen kinderen toch? Maar waarom wil hij in eens niet meer? Ik zou zeker vertellen hoe erg je er mee zit.

  • Nog-even!

    Ze heeft 3 eigen kinderen

  • motherofchildren

    Stress, hij vindt het nu al heel druk. Toch verdrietig is hij omdat het niet door gaat nu.

    Wat moet ik nu met deze situatie aan?

  • Nog-even!

    Huh, waarom heeft hij dan een dure hersteloperatie ondergaan??

  • motherofchildren

    Tja... hij zegt hij wilde het toen wel uiteraard. Maar daarvoor ook even niet, zelfde argumenten als nu. Te druk, te veel, te weinig slaap.

    Hij wordt wel emotioneel als hij denkt aan ons wenskindje en hij zegt ook het had zeker heel mooi kunnen zijn.

    Ik denk dat hij in de war is. Ik moet hem er sowieso denk ik maar met rust laten. Hij ziet me ook steeds huilen maar ik heb ook wel plezier kunnen maken zij het met pijn in mijn borst en buik.

    Wat zou jij doen?

  • Nog-even!

    Pittig hoor... Ik begrijp hoe ingewikkeld zo'n verlangen is.... en weet ook dat bij een aantal vrouwen het verlangen nooit verdwijnt. Ook niet wanneer dat gewenste kind er is.... Ik denk dat ik als ik heel nuchter ben, zou zeggen: dan laten we het hierbij en genieten we van alle kids die er al zijn... We gaan niet voor nog een derde variant qua genenpool... Maar...dat is verstandelijk makkelijker gezegd dan gedaan

    Als je heel diep in je hart kijkt en je denkt eraan dat er wel nog een kindje komt, zou je die dan niet nog een speelkameraadje willen geven zodat het niet alleen bepaalde weken broertjes/zusjes in huis zou hebben? Misschien een beetje ver doorgedacht...maar die gedachte komt wel bij mij op, wanneer ik eraan denk... Dat ook een nieuw kind misschien wel blij zou zijn met nog een volledig broertje of zusje... In dat geval zou ik dan dus kiezen voor nog meer dan 1 kind.... Maar....soms mogen we ook leren tevreden te zijn met wat we hebben en niet nog meer drukte toevoegen aan de chaos... Ik vind dat jouw man echt goede wil heeft getoond door die operatie voor jou over te hebben... Maar ik kan me ook echt voorstellen dat hij het daarmee klaar vindt: de ellende van de medische mallemolen plus alle nare hormoonveranderingen die daarbij horen, zijn niet niks... Misschien is hij wel bang dat jullie gezin dat niet zal trekken?? Een mooi verlangen, moet niet het einde van jullie relatie betekenen. Zowel rechtsom als linksom: niet door jouw verdriet, maar ook niet door alle stress die de weg ernaaryoe kan veroorzaken... Probeer elkaar terug te vinden en laat deze wens niet tussen jullie in komen te staan: dat verdient jouw man niet

  • motherofchildren

    Haha o jee, nee zeker geen broertje of zusje erbij. Het was ons erom te doen dat we het samen meemaken en ook een kerngezin vormen. Plus dat we echte gezinsmensen zijn.

    Het ivf staat hem niet tegen. Dat leek hem een avontuur en levenservaring en tevens het logische eind station als het niet zou lukken.

    Maar idd, ik zal het moeten gaan accepteren en me moeten richten op mezelf en het verwerken ervan

  • Nog-even!

    Sterkte meid!

  • 4mommy

    Klopt helemaal. Nog even!

    Ik heb ook een samengesteld gezin, in totaal 6 kinderen in de leeftijd van 20, 19, 17, 16, 4 en 1.

    Bij ons was het ook eerst de bedoeling dat we samen 1 kind zouden krijgen. Deze wens kwam voort uit mij , mijn man en de toen nog 4 kinderen. Het ging bij mij weer kriebelen en mijn man zei nee. Ik raakte zwanger in maart 2018. Mijn man kon het niet geloven toen. Hij zei klopt niet veilig gedaan. Tijdens de eerste echo viel alles op zijn plek. Mijn man kon het accepteren dat onze sem nog een broertje of een zusje zou krijgen. Samen gingen we ervoor. Helaas is het hartje gestopt een kleine week later. Ik was er klaar mee en wilde geen kind meer. Uiteindelijk was het mijn man die mij ‘overhaalde’ . We gaven onze zoon een eigen broertje of zusje. En dat is nu onze 1 jarige dochter Vajèn