Maandagmiddag hebben we een afspraak bij de gynaecoloog, we hopen dat het in de tussentijd zelf op gang komt, anders gaan we de keuze maken om het aan de gang te krijgen.
Het liefst hoop ik dat het uit zichzelf gebeurt. Ik heb alle kwaaltjes nog steeds een dat maakt het extra moeilijk voor mij.
Het idee dat je met een overleden kindje rondloopt, nog steeds dat dikkere buikje hebt, en alle andere kwaaltjes maken me onzeker.
Ik ga dan steeds twijfelen of we het wel goed gezien hebben terwijl dat echt wel zo is. Ik ga wel maandag vragen of ze aub nog een keer wil kijken voor we met de medicatie starten.
Het afgelopen jaar is een zwaar jaar geweest, me schoonmoeder waar ik heel hecht mee was, die was na een operatie schoon. Na 4 maanden bleek het opnieuw foute boel en was er niks meer aan te doen
Chemo was een optie maar haar lichaam kwam in opstand waardoor het toen al bijna kantje boort was.
Ik heb haar 4 maanden mogen verzorgen en toen was ze op en is ze gestorven.
Kort daarna bleek ik zwanger, dat was een verassing en ergens ook moeilijk omdat dit kindje nooit die geweldige oma zou leren kennen.
En nu kwam de klap dat ons kindjes hart is gestopt met kloppen.
Het is heel moeilijk want ook dit verdriet kan niet meer met haar gedeelt worden.
Me man en ik hebben besloten om zonder anticonceptie verder te gaan, en hopen dat het ons nog een keer gegund mag zijn.
Voor nu ga ik me rustig voorbereiden op de miskraam voor zover als dat kan.
Bedankt voor jullie lieve steun berichtjes op me vorige blok❤️
reacties (3)