Waarom? Hoop!

Waarom? 

Dat is de vraag die elke maand weer naar voren komt... We horen om ons heen steeds meer stellen die leuk en gezellig zwanger zijn en het zo gezellig hebben, waarom is dat ons dan nog niet gegund....?

Niet dat ik het andere niet gun hoor, dat is het niet...Ik gun het anderen net zo goed als dat ik het onszelf zo gun ;-) .Alleen na ruim 3 jaar hopen, wachten, onderzoeken, nog meer wachten, blijven proberen, niet opgeven.....Heb ik vandaag weer een dag dat de moed me even in de schoenen is gezakt. Mijn lichaam neemt me al enkele maanden in de maling door van cyclus te veranderen. Nu niet meer 26 a 28 dagen maar momenteel zit ik op 30 tot 32 dagen.... heel vreemd en zwangerschaps tests blijven aangeven dat er niks is en dan bam....weer mijn menstruatie wat door komt zetten. Een dag vol tranen en hartezeer en dan gaan we weer verder want ja... het leven gaat gewoon door....Soms is dat zo moeilijk, en voel ik me zo alleen op zulke momenten. En toch....

Toch blijf ik hoop houden! Want ja...Alles was immers helemaal goed met de laatste uitslagen dus er zal toch wel een dag komen dat het toch lukt...

En dat ook wij mogen genieten van een prachtige zwangerschap en een klein hummeltje in ons armen mogen houden wanneer we maar willen, en onze liefde mogen delen om zo een kleintje te koesteren en op te voeden tot een zelfstandig en verantwoordelijk mens uiteindelijk.