Hier komt dan eindelijk mijn verhaal. Ik was er eerder niet klaar voor om erover te schrijven. Het heeft achteraf toch meer met me gedaan dan ik had gedacht.
Maandag 5 November:
Ik mocht mij om 7:00 melden in het ziekenhuis want ik zou worden ingeleid.
Daar eenmaal aangekomen kreeg ik een verloskamer toegewezen en mocht ik op bed gaan liggen. Eerst een half uurtje aan de CTG en daarna zou ik het plan horen.
Ik kreeg eerst een tabletje ingebracht omdat mn baarmoedermond toch niet helemaal verweekt was en ik maar 1 cm ontsluiting had dus niet genoeg om de vliezen te breken. Hierna moest ik 1 uurtje blijven liggen en daarna mochten we lekker ons eigen ding doen dus maar even heerlijk gegeten in het restaurant. Na 4 uur zou ik weer gecontroleerd worden en weer aan de CTG gaan om te kijken hoe de kleine het deed. Nou na 4 uur kwam de verloskundige kijken en helaas geen verandering :( dus tabletje nummer 2 werd ingebracht. Mochten weer 4 uur lang wachten en tegen 17:30 kwam de verloskundige terug om weer te controleren en weer CTG. Helaas geen verandering :(... Dus tabletje nummer 3 werd ingebracht en er werd dit keer flink gewroet van onderen (auw!). Dus het idee dat ze me ook geprobeerd hebben te strippen. En toen kwam het! Het sloeg allemaal in als een bom. Ik had direct elke minuut weeen en deze hielden voor 45 sec aan. +- 1 uur later besloot ik samen met de verloskundige om in bad te gaan dan kon Koos met de sproeier over mijn buik en rug gaan. Na eventjes in bad te zitten kwam ik in een weeenstorm terecht en had het idee dat ik het niet meer aankon. Na meerdere huilbuien en flink zware weeen heb ik gesmeekt om pijnbestrijding. Helaas doen ze dit pas vanaf 4 cm. De enige andere optie was een ruggenprik. Dus de verloskundige ging overleggen met de Gyneacoloog. Toen de verloskundige terug kwam werd mij verteld dat zodra ik er klaar voor was ik uit bad kon komen, dan konden ze mij nog even controleren en nog even aan de CTG. Toen werd alles een beetje een waas... ik moest ineens aan de zuurstof en op mijn linkerzij liggen. Ons meisje 'deed' het namelijk niet meer.. Gelukkig kwam haar hartslagje weer terug maar ze bleef maar wegvallen. Toen kwam de Gynaecoloog want hij wilde zelf ook nog even oordelen voor dat ik de ruggeprik zou krijgen. Helaas mevrouw geen verandering .. het was inmiddels al 21:30.. ik had al 4 uur lang achtereen weeen en ik kon echt niet meer. De Gynaecoloog kwam bij me op bed zitten en vertelde mij dat ik wel een ruggeprik zou krijgen maar dat dat op de OK zou gebeuren want ik kreeg een keizersnede. Ik was en ben nog steeds niet teleurgesteld omdat we toch wel het idee hadden dat het niet goed ging.. ik zei smiddags nog tegen mijn moeder .. het zou me niets verbazen als dit uitloopt op een keizersnede. Toen werd alles ineens heel heftig .. ik kreeg persweeen zonder tussenpozes.. kreeg snel een infuus met medicijnen die de weeen zouden doen afnemen .. maar dat werkte maar 5 min en toen werden de weeen zelfs heftiger.. uiteindelijk kreeg ik ook nog een katheter en alles deed me pijn. Ik werd om 22:45 opgehaald van de verloskamer en mocht zelf overklimmen naar een 'normaal' bed.. in de OK kreeg ik nog steeds enorme weeen en de anesthesist vertelde mij rustig dat ik na een wee omhoog geholpen zou worden alles moest proberen te ontspannen en dan de ruggeprik zou krijgen. Het was werkelijk echt maar een seconde maar het deed wel pijn die prik. Daarna voelde ik mijn weeen afzwakken en werd ik rustig neergelegd. Om 23:05 werd onze Anne-Lynn geboren.. Ze maakte geen geluid.. Koos werd van mij zijde weggehaald en kwam een paar minuten later terug met onze prachtige maar kleine dochter.. ik kon ook alleen maar zeggen .. Wat is ze klein.. Hij ging daarna met ons meisje naar boven en ik werd gehecht .. daarna ontdekte ze dat ik tot boven het hart was verdoofd en moest dus nog even naar de intensive care.. Uiteindelijk kwam ik om 0:30 aan in de kraamsuite waar mijn ouders en zijn ouders ook al waren.. en kon ik ons meisje eindelijk bewonderen!! Mocht eventjes met haar buidelen maar dat deed na 15 min al erg veel pijn dus ging ze weer terug naar Koos. Na 3 nachten ziekenhuis mochten wij ons meisje mee naar huis nemen.
Onze Anne-Lynn Sophie woog 2580 gram en was 45 cm.
wow meid als eerst gefeliciteerd met jullie dochter. ikwas mijn inlognaam kwijt dus kon er even niet op. Wat een.heftig verhaal kan me voorstellen dat je daarvan.moet bijkomen!! Nu wel alles goed? Ik ben.ook ingeleid maar ik heb een makkelijke hele snelle bevalling gehad. Alleen mijn meisje had wel een hele slechte start maar gelukkig gaat dat nu goed ze heeft wel in de couveuze gelegen. geniet ervan he xxx
Zo wat een heftige bevalling!! Mijn bevalling was ook heftig..heb er 27 uur over gedaan er kwam geen einde aan..mijn vliezen waren 16 november om 2330 al gebroken en ze werd 18 november om 0245 geboren wij moesten ook nog 24 uur in het ziekenhuis blijven met een flut service van niks..maar uiteindelijk was alles de moeite waard! Heel veel geluk met jullie kleine meid! xxx
Pffff heftig verhaal hoor! Het is goed om het op te sschrijven en te vertellen, dat helpt bij het verwerken. Ennnatuurlijk de mooie oogjes van je meisje, die helpen het meest :-)
jeetje wat vervelend is het voor jou geweest zeg maar gelukkig is alles goed nu en kunnen jullie lekker genieten mijn 1ste zoontje was ook heel klein en woog nog iets minder hij was 2310 gram maar daarzie je nu helemaal niks meer van hoor hihi
Jeet heftig hoor! Van 7.00u ochtends tot 21.30u niets en dan alles ineens zo ontzettend snel en hevig. En dan hoor je nog dat je kleine meid soms wegvalt. Dan maak je je druk. Ik hoop dat je de bevalling snel kunt vergeten en lekker van en met je gezinnetje kunt genieten!
Pfoeh jeetje wat heftig dat hartje dalen komt me bekent voor net als die weeenstorm in bad ! T is niet niks zo'n bevalling he :( maar gelukkig is jullie meisje er eindelijk gezond en wel nu lekker genieten
pff nou als ik t zo lees komt het ook wel ff binnen! Kun je nagaan wat je allemaal ontgaat dan ook he! Maar gelukkig is ze er gezond en wel en gaat 't met jou ook allemaal goed
reacties (0)