Hallo Dames,
Donderdag ochtend stond ik mijn vriend zijn brood te smeren toen ik uit het niets vreselijke
kramp kreeg rond mijn schaamstreek. Zooo erg dat ik ineens ook geen stap meer kon verzetten.
Mijn broer gebeld dat ik niet kon komen werken en mijn vriend gesmeekt me naar de slaapkamer te helpen
zodra ik in bed lag kwamen de krampen steeds meer met regelmaat. Uiteindelijk kwam ik tot de ontdekking dat
dit wel verdomd veel op weeen leken en dan heeeele erge weeen. Ik kon deze ook niet wegpuffen. Ik moest echt schreeuwen.
UIteindelijk was er in het ziekenhuis geen oorzaak ontdekt en mocht met pijnmedicatie naar huis.
De volgende dag had ik toevallig al een afspraak bij de gynae. Daar kwamen we erachter dat ik een eisprong had gehad waarbij
een bloedvat is gesprongen en dat er nu nog bloed achter mijn baarmoeder zit. Dit zorgt voor de pijn die er nu nog is. En die weeen
kwamen door de eisprong zelf. Ondanks de eisprong is de kans op een spontane zwangerschap vrijwel nihil. Het feit dat mijn cyclus
niet loopt zoals het hoort kan volgens de gynae komen door mijn ondergewicht (weeg nu 50 kg). Omdat ik een ks heb gehad mogen
we pas na 12 maanden weer zwanger worden. Ik krijg wel gelijk rond Lynn haar 1e verjaardag een Clomid kuur zodat we daarna
hopelijk snel zwanger zijn! Ookal hadden we dit wel verwacht is het toch weer een klap in je gezicht. Mijn lichaam heeft door de
zwangerschap en bevalling de kans gekregen om zich te resetten. Maar helaas mocht dat niet baten. Ik baal dat mijn lichaam net
dat ene niet kan wat voor mij toch wel heel belangrijk is. Het had zo mooi geweest als het nu wel was gelukt. Gelukkig is het de vorige
keer ook goed gekomen dus hopelijk nu ook weer :) Door de pijn die ik nu nog heb voel ik me wel erg snel moe en moet ik niet teveel
doen. Nu is het alles op een laag pitje zetten en uitkijken naar Lynn haar verjaardag. Dat deden we toch al maar nu natuurlijk helemaal :D
xxx
reacties (0)