Lana en Rani en nog wat

De dag dat Rani geboren is, kwam Lana voor het eerst op bezoek. Mijn mama zorgde bij ons thuis voor haar zodat mijn man niet gebonden was. De eerste keer dat Lana Rani zag, vond ze het maar vreemd. Ze heeft mij de hele tijd dat ze er was genegeerd. Ik kreeg enkel een kusje als mijn man haar dat vroeg, ik kon vragen wat ik wil. Ook tegen Rani was ze koel. Ze vond het duidelijk veel fijner bij mijn mama en mijn zus die er ook was. Ik wist natuurlijk dat dit kon gebeuren maar auw, wat breekt je moederhart dan. De tweede dag was beter. Het kwam toevallig zo uit dat ze mij kwamen verzorgen waardoor bezoek de gang op moest. Mij zus had Rani vast en die lag diep te slapen dus heeft ze haar even meegnomen. Lana was toen net met mijn man gaan wandelen naar het winkeltje en terug en zij waren eerst terug. De rest had zich even in de koffieruimte gezet omdat ze niet wisten hoe lang die verzorging duurt (in mijn geval even bloeddruk nemen en buik voelen). Dus dat gaf mij even de tijd om Lana 100% aandacht te geven zonder Rani in de buurt. En dat was wat we nodig hadden want ze is helemaal ontdooit. Sindsdien is ze echt grote zus. In het ziekenhuis wou ze al kijken en doekjes aangeven als mijn man Rani ververste. Ze komt met zo'n trekmuziekding aan van zodra Rani een beetje begint te pruttelen. En ze overlaadt haar met zoentjes en aaitjes. Ik had een terugval verwacht woensdag toen we thuis kwamen. Maar dat viel gelukkig heel goed mee, ze was blij dat we thuis waren. Vandaag hebben we haar voor het eerst Rani laten vasthouden op schoot. Uiteraard met mezelf of mijn man naast hen. Dat vond ze echt helemaal geweldig! Ze eist nu Rani gewoon op. Ze komt naast mij zitten en vraagt dan om Rani aan haar te geven, best grappig. Rani vindt het allemaal best. Ze slaapt nog heel veel en is moeilijk te storen, haha. Jammer genoeg wordt ze tussen middernacht en 5u 's morgens ongeveer elk uur wakker om te drinken. Daarna slaapt ze langer. Dit begint wel door te wegen, ik word elke keer uit mijn diepe slaap gewekt. Tot gisteren had ik er geen last van. Ik heb mij gisteren ook een beetje overdaan. We hebben wat babybezoek gehad en ik heb nogal veel rondgelopen. Op dat moment had ik daar geen last van. Maar vandaag ben ik echt supermoe en doet mijn bekkenbodem moeilijk. Ik kan echt niet lang rechtstaan of rondlopen zonder het gevoel te hebben dat de boel er gaat uitvallen beneden. Da's best lastig. Dus rustigaan vandaag en morgen. Er staat ook geen bezoek meer gepland voorlopig dus mij vind je vooral in de zetel terug. Met de borstvoeding gaat het ook goed. Twee dagen serieuze stuwing gehad maar dat is nu minder. Er is nog veel druk maar het doet geen pijn meer. En rechts heb ik nog een mini kloofje, dat gaat hopelijk niet lang meer duren voor de pijn weg is. Links is een ander verhaal. Tijdens de laatset weken van de zwangerschap is er een klein uitstulpsel ontstaan op mijn tepel, iets hormonaal waarschijnlijk. Dat blijft kapot gaan voorlopig wat behoorlijk pijnlijk is. Maar bij Lana heb ik een maand gekolfd omwille van ondraaglijk veel pijn. Op dat punt zit ik nu helemaal niet dus ik heb goede hoop dat het vanzelf allemaal geneest.
Gisteren hebben we ook voor het eerst een kleine uitstap gedaan. Er was grote pamper actie bij het kruidvat en we zijn wat gaan inslaan. Lana poepte ongeveer 1x per week. Rani daarentegen maakt elke luier vuil. Ze vliegen er dus door. Maar nu kunnen we er een tijdje tegen. Ik heb haar in de ringsling gedragen en dat was heel fijn, echt ideaal voor zo korte tripjes. En zij vond het helemaal goed, ze viel direct in slaap.
Ik ga echt proberen om regelmatig te bloggen, vooral voor mezelf want mijn geheugen is echt een zeef.