Envelop...

De envelop die dicht moest blijven tot na de geboorte van onze derde, is gisteren geopend. De envelop met daarin de foto van het geslacht, zodat we in geval van nood mijn doodzieke vader voor zijn sterven konden vertellen of hij een kleinzoon of kleindochter zou krijgen. En nu is 'ie open. GODZIJDANK niet om de gehaatte reden waarvoor we 'm in huis hadden. Nee: door een blunder van mijn kant. De envelop zat in het controleboekje van de VK. Nadat ik gisteren op controle ben geweest, is de envelop blijkbaar voor de deur gevallen en op straat beland. Pas toen ik 's middags in alle haast de kinderen naar het KDV ging brengen, zag ik 'm bij de buren voor de deur liggen. Snel stopte ik 'm bij mezelf door de brievenbus en ben weggesjeesd voor een avondje werken. Je raad het misschien al: manlief kwam uit zijn werk, zag een envelop van het echocentrum op de mat liggen en maakte 'm in zijn onschuld open... Afijn... ik heb er hard om gehuild, baal nog steeds dat we het magische moment na de geboorte (weer) moeten missen, maar inmiddels zien we ook de voordelen: discussie over slechts 1 naam en heerlijk gericht kleertjes shoppen in de uitverkoop. En wat het geslacht is? Dat vertellen we niemand. Tenzij de envelop zal móeten worden geopend.