Iets met laatste loodjes

Vandaag, na de zoveelste dag met pijn in mijn ribbenkast, toch maar eens bij de huisarts langs geweest. Deze constateerde twee dingen: ten eerste heb ik gekneusde ribben (waarschijnlijk door het vele hoesten icm een kind die volop tegen mijn ribbenboog aan juttert) en ten tweede dat er weinig aan te doen valt. Ik mag hooguit iets om het hoesten wat te verminderen, maar alle verdere pijnbestrijding is not done bij een zwangerschap. (Ik slik al 6-8 paracetamol per dag, wat alleen voor de scherpe randjes van de pijn wat helpt)

Met twee blaffende koortsige kindjes thuis die vooral bij mama willen zijn, slapeloze nachten door gen pijnvrije houding kunnen vinden, vind ik dat ik officieel mag gaan mopperen over de laatste loodjes. Ik ben mijn mans werkgever momenteel erg dankbaar dat ie hem per direct op straat heeft gezet, want zijn salaris loopt wel door tot ze uit de ontslagvergoedingsdiscussie zijn en ik heb in die tijd een hulp thuis die alles voor me uit handen neemt (als ik er maar om vraag)

Maar... met alleen mopperen winnen we natuurlijk de oorlog niet. Hoogtepunt van de dag was de constatering van de verloskundige dat de baby met het hoofdje naar beneden ligt. Niet dat dit iets zegt over hoe 'ie volgende week ligt is inmiddels mijn ervaring met onze tweede, maar voor nu even geen kopzorgen over versiepogingen, stuitbevallingen of wat dan ook. Kindje ligt schuin rechts met het hoofdje voor de uitgang, we zijn er dus nog niet, maar voorlopig dus niet getreurd.