Miskraam ;-(

Lieve allemaal,
Vandaag was ik op de poli fertiliteit voor 8 weken echo. Twee weken geleden hadden we een echo waarop mooi knipperlicht te gezien was. Voel me ook al 4 weken hondsberoerd, misselijk van ochtend tot avond (gelukkig) geen braken, moe moe moe, wat neerslachtig en zere borsten. Aan een doorgaande zwangerschap twijfelde ik niet meer, dit moet goed komen. We hebben een prachtige zoon van 2,5 jaar en even was ik alle ellende van de mallemolen van de afgelopen jaren vergeten.... we hadden het zelfs al wat mensen verteld (familie/ gezin) en hoor mezelf dit weekend nog zeggen 'geen twijfel dat ik goed zwanger ben, zoveel klachten dit moet goedkomen'.
En toen lag ik daar in die bekende stoel op de poli, maar op het moment dat de arts haar echo scherm meer naar zich toe draaide er bedenkelijk keek voelde ik al dat het mis zat. Maar hoe dan? Ik voel me zo zwanger! Het vruchtzakje is was doorgegroeid, maar weinig tot geen inhoud. De woorden van de arts waren duidelijk 'geen goed nieuws' en 'niet vitale zwangerschap'... veel meer heb ik niet onthouden. Gelukkig was mijn man erbij. En nu wachten tot de miskraam op gang komt. Ik voel me zo enorm leeg. Heb dit zo niet zien aankomen. Ergens voel ik me schuldig, we hebben een prachtige zoon. Alsof hij niet genoeg zou zijn...
Ongetwijfeld ben ik een van de velen en hoort dit er ook bij. Even dacht ik dat het eens mee zou zitten, slechts een jaar bezig voor de tweede itt ruim 3 jaar voor de eerste... ik voel mijn inwendige klok tikken (ben 38 jaar) en steeds tegenvallende hoeveelheid bevruchtingen....
Wilde dit graag delen en was benieuwd naar jullie ervaringen rondom miskraam en of er nog tips zijn hoe deze periode door te komen.
Veel liefs,
Nora

1368 x gelezen, 4

reacties (30)


  • Fais

    Lieve Nora,

    Wat onwijs naar voor je dit zeg. Heel veel sterkte.. Ik ben zelf ook 38. En hoop dat je hierna dit een plekje kan geven en je weer zwanger raakt en je een voldragen zwangerschap gaat hebben. Laat je goed verzorgen ok ❤️

  • Nora5380

    Dank je wel Fais, dat is lief van je ❤️

  • Momtini

    Sterkte hoor, ik heb een maand geleden ook een miskraam achter de rug gehad. Ik heb een week gewacht in de hoop dat het op gang zou komen. Het deed het niet en het voelde echt niet fijn om er mee rond te lopen… via ziekenhuis medicatie gekregen wat heel goed werkte, vond t wel heftig maar het heeft alles eruit gekregen.

    Neem vooral je (fysieke) rust , en verwerk het op je eigen manier. Alles is goed , en je man zal het ook weer anders verwerken. 🌺

  • Nora5380

    Dank je wel voor je reactie. Het is bijna een week geleden dat ik de echo had waarop het hartje niet meer klopte. De gynaecoloog aan dacht dat het al minstens een paar dagen ervoor gestopt was vanwege de kleine afmeting.. zit nu soort van te wachten, maar alles moet er nog uit. Neig nu ook naar medicatie nemen, over een week weer een afspraak voor controle.

  • Momtini

    Zo vervelend hè het wachten… laat je goed adviseren en wat je ook kiest , het is goed ❤️

  • AshleyJessy

    De liefde en wens voor een tweede/derde/vierde verminderd niet de liefde voor je eerste.

    Veel sterkte! 😞

  • Nora5380

    Dank je wel

  • S1609

    Helaas ook ervaring mee na 4 jaar icsi traject eindelijk zwanger, eerste echo geen kloppend hartje, kwam ook niet zelf op gang en uiteindelijk medicijnen voor gekregen. Enige wat ik je wil mee geven is ben lief voor je zelf. Mannen ervaren dit heel anders als een vrouw en je blijft dit altijd met je meedragen. Verdrietig zijn is oké! Heel veel sterkte! ❤️

  • Nora5380

    Dank je wel. Jeetje dat klinkt ook zwaar, 4 jaar lang… en was het goed gekomen met die zwangerschap?

  • S1609

    Nee na 4 jaar de miskraam en na 4 jaar en 6 maanden gelukkig opnieuw zwanger en bevallen van een zoontje!

  • Nora5380

    Dank je wel. Jeetje dat klinkt ook zwaar, 4 jaar lang… en was het goed gekomen met die zwangerschap?

  • JustAMom

    Bah, wat verdrietig. Ik heb er helaas ervaring mee.

    Heb je vroeger zwemles gehad, waarbij je door zo'n gat moest zwemmen? Zo voelt het verdriet. Je moet er echt (zelf) doorheen en komt daarna ook weer boven.

    Heel veel sterkte!

  • Nora5380

    Ja, dat weet ik zeker nog. Dat gaf vond ik doodeng haha! En merk nu ook dat ik het verdriet nog niet kan en wil voelen en vooral afleiding zoek. Maar op een gegeven moment dat moet ik er doorheen. Zeker als we weer door willen in de traject. Dank voor het meeleven.

  • Nora5380

    Ja, dat weet ik zeker nog. Dat gaf vond ik doodeng haha! En merk nu ook dat ik het verdriet nog niet kan en wil voelen en vooral afleiding zoek. Maar op een gegeven moment dat moet ik er doorheen. Zeker als we weer door willen in de traject. Dank voor het meeleven.

  • Summer89

    Wat ontzettend verdrietig! Veel sterkte.

  • Nora5380

    Dank je wel

  • Lady-Whistledown

    Wat naar meis, heel veel sterkte.

  • Nora5380

    Dank je wel

  • Anna-76

    Veel sterkte. Ervaring met trajecten heb ik niet...wel met miskramen. Op één of andere manier heb ik dat proces ervaren als iets waar ik zelf doorheen moest. Diegenen die het wisten leefden mee, mijn man vond het ook verdrietig, maar ervaarde het toch weer anders dan ik. Howel we inmiddels 2 zonen hebben, denk ik af en toe nog wel eens terug aan de miskramen. Het rauwe verdriet is er af, maar ik zal het altijd met mij meedragen. Nogmaals sterkte ❤️

  • Nora5380

    Dank je wel voor het delen, fijn om te lezen hoe jij het verlies ervaren hebt.

  • Liza37

    O wat verschrikkelijk! Sterkte! Je gevoel mag er echt wel zijn, kan me heel goed voorstellen dat je enorm verdrietig bent en dat staat los van je gevoel voor je zoontje.

  • Nora5380

    Dank je wel Ja dat is waar, ga proberen die vervelende schuldgevoelens opzij te leggen.

  • Poula

    Het lijkt me trouwens ook heel zwaar als je zolang moet wachten op zwanger worden. Niet gek dat je dan zo aangedaan bent! Wees lief voor jezelf

  • Nora5380

  • Poula

    Het lijkt me trouwens ook heel zwaar als je zolang moet wachten op zwanger worden. Niet gek dat je dan zo aangedaan bent! Wees lief voor jezelf

  • Poula

    Wat ontzettend klote voor jullie, veel sterkte en steun gewenst ❤️ Ik zou het delen met je omgeving zodat zij je door deze lastige tijd heen kunnen helpen! En je hoeft je trouwens écht niet schuldig te voelen. Het geluk om je zoon van 2,5 jaar staat los van je teleurstelling van het kindje dat je erbij had hopen te krijgen. Al helemaal als je vast hartstikke opgelucht was - en vol vertrouwen door de signalen, dan komt de klap nog meer binnen dan dat je al voorgevoelens hebt - omdat het dit keer niet 3 jaar duurde. Ik hoop dat je snel weer zwanger bent. Geef jezelf de tijd voor je verdriet! ❤️‍🩹

  • Nora5380

    Dank je wel voor je lieve woorden

    Ik leef sowieso al beetje onder een steen de laatste maanden ivm zwaar IVF traject en vrienden/ vrouwen in de omgeving die zo makkelijk zwanger worden en ook druk zijn met eigen levens.. heb die neiging het dan voor mezelf te houden. Maar kan ook goed idee zijn om het juist te gaan delen.

  • Poula

    Dat kan ik me heel goed voorstellen! Ik ben zelf langdurig ziek en merk ook dat ik me soms afwezig hou omdat anderen zulke andere levens hebben nu en dan denk ik “kom ik weer met mijn gedoe / verdriet / etc.”. Maar ik heb merk en leer dat de mensen die van je houden en waar jij er ook altijd voor bent geweest, je graag vasthouden, afleiden, naar je luisteren, proberen in te leven, enzovoorts. Iemand hoeft ook niet de diepte van jouw verdriet volledig te snappen of voelen om te kunnen zeggen: “ik ben er voor je, en wat je voelt mag er volledig zijn!”, en je een dikke knuffel te geven. Je hoeft het niet alleen te doen! Sterke joh ❤️❤️‍🩹

  • Linde-1

    Wat verdrietig, sterkte ♥️

  • Nora5380