Traject

Weer een berichtje van mij. Ik vind het wel zo eerlijk als ik advies heb gevraagd dat ik ook mijn voortgang laat weten.
Helaas niet het bericht wat ik had willen plaatsen. Na een heerlijke vakantie waarin ik ten huwelijk ben gevraagd (jeeej!)
en waar ik mijn vruchtbare tijd had en wij genoeg intiem waren geweest werd ik helaas vorige week weer ongesteld.
Het had natuurlijk ook te mooi geweest om waar te zijn.

We hadden in december het advies gekregen om tot mei door te gaan en dan contact op te nemen als het nog niet was gelukt.
Echter wilden wij de vakantie afwachten omdat wij dan ruim 3 weken niet in het land zouden zijn. En om nou het traject te pauzeren
terwijl je net bent begonnen leek ons niet echt een goed plan. We hadden natuurlijk de hoop dat het ondertussen wel gelukt was.
Ik vind het eng en Ik knijp hem echt wel een beetje. Dit was niet het pad wat ik voor ogen had, maar blijkbaar moet ik deze wel bewandelen.

Ik ben nu 2 keer bij care for women geweest. Ik heb een heel fijn eerste gesprek met haar gehad waarin ik ook wel een eye opener
kreeg van alles wat ik het afgelopen 1.5 jaar heb mee gemaakt. (Verlies van mijn vader, andere baan waarbij ik lang nodig had voordat ik me plekje vond,
onvervulde kinderwens en Familiestress. Dat ik alles even vertelde in een uur dacht ik opeens ja dit is ook echt wel veel wat ik even op mijn bordje heb gehad.
Echter voelde ik pas het afgelopen half jaar echt lijvelijke stress.

Ik heb mijn bloed moeten laten testen om te kijken hoe ik in mijn vitamine ed zit. Dit was volgens de huisarts allemaal goed. Volgens de vrouw
van care for women mcohten sommige waarden wel iets omhoog. Ik zit wel ruim boven de ondergrens wat het moet zijn. Voor de rest heeft ze adviezen gegeven
wat niet te doen rondom eisprong e.d. Mijn vraag was vooral welke trajecten zijn er. Volgens haar mogen we er echt wel vanuit gaan dat de artsen het traject wat
het beste bij ons past advieseren(ook weer logisch natuurlijk). Dus weer 2 opties of doorgaan en hopen dat het ooit lukt of toch het traject in gaan.

Mede doordat ik mij vanaf december niet goed voelde i.v.m. het verlies van mijn vader hadden wij ervoor gekozen om niet het traject in te gaan.
Dit kost op zichzelf al genoeg kracht en die had ik er toen waarschijnlijk niet voor gehad. Al niet lekker in je vel zitten en dan hormonen gaan spuiten,
wat zal dat met je doen.. Gelukkig gaat het nu een stuk beter met mij en begin ik mijzelf weer terug te vinden. Ik zit lekkerder in mijn vel en zie weer
vaker de zonnige kan van het leven om het zo maar even te noemen.

Maar dit weekend heb ik de knoop door gehakt. En op een of andere manier als ik eraan denk dat we nu het traject in gaan, geeft hij mij ook een
soort kracht. Alsof het je weer wat moed geeft omdat ze je gaan helpen. Aan de andere kant vind ik het heel moeilijk en voel ik er ook
wat verdriet bij. Dit omdat de romantische droom van een kindje krijgen die ik al vanaf heel jong heb nu toch even anders loopt dan ik had gedacht.
Er zit ook een beetje angst bij want dat je nu geholpen wordt geeft nog geen zekerheid op slagen..

2 augustus mogen we naar de gynaecoloog en zullen we daar het verloop gaan bespreken. Hopelijk geeft dit ons meer geluk..