Follikelmeting 1 | IUI2

Ik had hoop bij de eerste IUI, totdat de hormonen uit mijn lijf waren. Alle symptomen die ik had waren 4 dagen voor mijn NOD opeens allemaal weg. Ondanks dat ik wist dat het dus mislukt was, blijf je toch dat kleine beetje hoop houden tot de mensturatie doorbreekt. 

Ik wist niet zeker of ik er gelijk een tweede keer achteraan wilde doen. Maar aan de andere kant wilde ik er nu ook niet mee stoppen. We liepen de eerste IUI langs elkaar heen. Beide ons eigen gevoelens bij het traject. Ik heb onwijs gehuild door alle onmacht en oneerlijkheid. Waarom lukt het niet? Er is niks aan de hand? En dan alle opmerkingen die je confronteren. Dit hebben we gelukkig uit kunnen spreken en we hebben elkaar echt weer helemaal terug gevonden. Wat is deze weg moeilijk en zwaar. En wat kom je continu veel tegen en vooral jezelf. En wat heb je elkaar enorm nodig. 

Vanaf 29 augustus ben ik weer elke dag aan het prikken. Vrijdag ben ik echter een keer vergeten. We waren bij iemand bbqen en rond de tijd van prikken dacht ik al oei we moeten zo wel weg gaan anders dan wordt het veel te laat. Een uur later gingen we weg en heb er nooit meer aan gedacht. Pas de volgende dag. Oeps! Ziekenhuis gebeld en mocht gelukkig gewoon doorgaan volgens schema. Fertilliteits arts zei maandag ook dat ik mij geen zorgen hoefde te maken over één keer vergeten. Gelukkig!

Vanochtend had ik mijn eerste follikelmeting. Ze was niet heel enthousiast er gebeurde niet zoveel volgens haar. Links en rechts zag ze een eitje beide rond de 11 mm. Baarmoederslijmvlies was ook nog best dun. Hmmm niet veel belovend... Vrijdag weer een nieuwe echo. Echter als ik mijn blog van vorige maand terug lees dan zie ik dat mijn eitjes bij de eerste follikelmeting 12 en 13 mm waren dus in mijn ogen is dat niet heel veel verschil.. We wachten het weer af.