Ronde 32

Afgelopen maand hebben wij een 'pauze' maand gehad. In ieder geval even geen ziekenhuis en iui. Ergens hoopte ik erop dat ik ook een blog kon schrijven dat er een wonder is gebeurd en we toch tussen de iuis zwanger zijn geraakt. Te mooi om waar te zijn uiteraard. Ik had het ook wel aan zien komen aangezien we rondom mijn eisprong maar 1 keer hebben gevreeën en dat was redelijk lang voor de eisprong. Vanavond voelde ik al een zeurderig gevoel en ja hoor ongesteld geworden.

Voor het eerst in bijna 2.5 jaar proberen heb ik onwijs gehuild omdat ik ongesteld ben geworden. De vraag of ik ooit moeder zal worden kwam opeens voorbij. Ik snap het gewoon niet, er valt denk ik ook niks aan te snappen.. Nu moet ik gaan bedenken of ik weer de iui op wil pakken of nog niet. Ergens heb ik er geen zin in.. beide opties die we nu kunnen doen hebben in mijn ogen op dit moment geen nut. Zonder raak ik niet zwanger en met ook niet. Normaal kan ik het allemaal heel goed opvangen en er weer positief in staan maar vandaag.. vandaag heb ik echt even de pest erin..

Voor nu paracetamol erin en hopelijk trekken die venijnige krampen snel weg zodat ik kan slapen..