Ik had zo zo zoooo erg de hoop dat ook ik een van de stellen kon zijn die kon zeggen dat die aller laatste IUI toch raak was. Maar helaas ben ik vanmiddag ongesteld geworden. Aan de ene kant wil ik kei hard janken en aan de andere kant voel ik dat ik al mijn gevoelens weg stop en mezelf leeg voel. Ik ben wel "blij" dat ik eerder ben gaan menstrueren dan ik eigenlijk had gemoeten. Deze dagen duurde zoo lang en de hoop dat het gelukt zou zijn groeide elke dag.
18 april hadden we de voorlichting voor IVF. Doordat ik hier al een tijdje mee lees wist ik er al best wel wat van. Ik ging er heen omdat het een verplichting was voor als we door moeten voor IVF. Ik had net de dag ervoor mijn laatste IUI gehad, dus echt zin om er naar te luisteren had ik niet. Tenslotte had ik veel hoop op deze laatste IUI geplaatst. Maar we zijn geweest en ik heb toch een paar dingetjes opgepikt die ik niet wist. Vooral voor vriendlief was het wel handig te horen wat er allemaal, vooral voor mij, bij komt kijken. Ook was ik er niet helemaal bij omdat mocht het zover zijn dan zou er voor mij toch een ander protocol komen i.v.m. dat ik de pil niet mag slikken. En wanneer je begint krijg je toch weer alles uitgelegd en waarschijnlijk heb ik dan ook wel vragen.
Over 15 dagen is mijn 1 jarig "jubileum" hier op babybytes. Dat betekend dat het een jaar geleden is dat ik mij aanmeldde en mijn eerste blog hier schreef. In deze blog vroeg ik mij af of ik wel of niet het traject in zou stappen. En nu, een jaar later zitten we nog steeds met lege handen en is het punt aangekomen dat ook IUI niet voor ons de oplossing was.
Vrijdag hebben we een afspraak met de gyneacoloog en gaan wij ons dus voorbereiden op de eerste ronde IVF. Ik schijt toch echt wel een beetje 1000 kleuren..
reacties (0)