Internist

Vanmorgen bij de internist geweest. Als we geen kinderwens hadden dan had ze niks gedaan, omdat ik er zelf geen last van heb. Mijn schildklierwaarde zit nu op ruim 3.8 en die wil ze op 1 hebben. Ik moet nu elke dag thyrax tabletten slikken om de waarde omlaag te krijgen. Over twee weken moet ik bloed laten prikken en heb ik een belafspraak om de waardes te bespreken. Als deze waardes goed zijn hebben we in principe groen licht om met ivf te starten.

Het ongelukkige is wel dat ik afgelopen zaterdag mijn scheen- en kuitbeen heb gebroken en in het gips zit. Nogal pijnlijk en ik ben redelijk emotioneel omdat ik nu heel er afhankelijk ben. Ik had echt niet verwacht dat je zoveel dingen niet zelf kan met een been in het gips. Wat een verschrikking 🤦 Ik kan in principe gewoon beginnen maar ik vraag me af of de combinatie hormonen wel goed gaan doen.. en daarnaast dat vriendlief veel vertrouwen heeft dat de schildklierwaarde nog wel eens de boosdoener kan zijn.. keuzes keuzes.. de tijd zal het leren.

805 x gelezen, 0

In Zwanger worden

reacties (0)


  • Ekyam83

    Jeeeeetje mina zeg!! Wat een pech! Beterschap en snel die schildklier waarde omloog hoop ik. ⚘⚘

  • Nora9

    Dank je wel ja hopelijk helpt het!

  • 10302

    Wat een ongelukkige timing dat je been nu in het gips ligt! Klinkt pijnlijk ook. Inderdaad niet leuk dat je dan zo afhankelijk bent. Ik had getwijfeld om te starten met IVF omdat dit samen zou vallen met een zeer drukke periode op het werk en ik sowieso emotioneler ben dan. Ben toch blij dat ik het niet had uitgesteld. Heb alleen eens een serieuze huilbui gehad op het werk, oeps, ach ja, kan gebeuren. Verder was ik zo blij met de nieuwe kans!

    Lijkt toch een groot verschil dat ze voor je schildklierwaardes willen bekomen, nu ja, ik ken er niets van. Hopelijk doen de tabletjes wat ze moeten doen en kan je starten met IVF wanneer jullie je er klaar voor voelen!

  • Nora9

    Ja ik had her al een maand uitgesteld i.v.m. werk en toen kwam de internist tussen door. Deze week moet ik ongesteld worden dus we zouden sowieso weer een maand verder zijn eer we kunnen beginnen. Ergens denk ik gewoon doen, maar ergens ook een soort angst nog denk ik. Het voelt wel zoals de eerste keer iui, alles nog onbekend en eng. De tweede iui ging ik al naar het ziekenhuis alsof ik een brood ging halen.

    Ach een keer een huilbui als dat het ergste is

    Ik heb er ook geen verstand van. Maar hij moet inderdaad flink dalen. Ik hoop dat het snel aanslaat en het ook helpt. We gaan het zien.

    Bedankt voor je liever berichtje

  • Koesta

    Hoi! Speciaal om hierop te kunnen reageren even een account aangemaakt.

    Ik ben in september 2017 zwanger geraakt van onze zoon, bij de derde icsi poging. De punctie deed ik met mijn enkel goed ingepakt omdat ik mijn kuitbeen toen gebroken had. Dat was rot, maar uiteindelijk pakte het goed uit voor ons! Ik hoop voor je dat je snel kan starten. Ik had zelf geen reactie op de hormonen, datkan natuurlijk ook!

  • Nora9

    Wat lief! En wat fijn dat het voor jullie zo goed is verlopen!

    Nu ik al een tijdje zonder de hormonen zit merk ik dat in toch stiekem wel wat anders was door de hormonen. Minder lekker in m'n vel, minder energie en een kort lontje. Nu ik zonder hormonen was had ik er weer zin in, stond ik positiever in het leven en had ik mijn sporten weer opgepakt. Helaas kan ik dat sporten (hardlopen) voorlopig wel even vergeten. Als ivf is wat ons gaat helpen dan gaan we het zeker doen. Maar dat de internist er nu tussen door kwam dan begin je toch te twijfelen of dit dan hetgeen is waardoor het al drie jaar niet lukt..

  • Koesta

    Bij mij hebben ze na de eerste poging 1 eileider verwijderd omdat er een chronische ontsteking op zat. Dit vocht kan er voor zorgen dat het niet lukt zwanger te worden. Wij hebben er daarna voor gekozen toch door te gaan met de icsi omdat we er al middenin zaten en niet meer de leeftijd hadden om het nog eens een paar maanden te proberen (kon makkelijk hoor, maar we vonden dat zelf) of dit de oplossing was. Als jullie de tijd en dat geduld wel hebben kan het misschien wat opleveren en een traject besparen, maar garanties heb je nooit. Ik heb er geen spijt van gehad dat we toch door zijn gegaan ondanks dat het bij ons kennelijk ook op een natuurlijke manier had gekund (bleek toen ik 2 maanden geleden positief testte hahaha)

  • AshleyJessy

    Haha wie weet. Zij waren ook al 3 jaar bezig .

    Nee grapje , zal VAST geen verband tussen zijn maar zij gaf aan dat ze er daardoor minder mee bezig was in haar hoofd.

    Ik hoop voor jullie dat het effect van de hormonen etc mee zal vallen en dat jullie snel een kleintje kunnen verwachten.

    Sterkte met de pijn en je gips in die warmte!

    Liefss

  • AshleyJessy

    Mijn nicht is ook zwanger geraakt toen ze dr enkel heel heftig gebroken had, operatie aan gehad etc.

    Heel grappig haha!

  • Nora9

    Zal dat gewoon de oplossing zijn

  • Nora9

    Gelukkig is het hun uiteindelijk toch gelukt!

    Lief van je dank je wel!

  • Nora9

    Wat heftig een eileider eruit, maar het heeft uiteindelijk wel geholpen. Wauw wat fijn dat jullie ook nog een natuurlijke manier mogen mee maken, zonder alle ronslomp van het traject. Gefeliciteerd!

  • LittlePea

    Och jeetje meid! Het zit je niet mee! Beterschap allereerst!

    Maar ik zou starten met die pillen om je waardes goed te krijgen, en dan kun je starten als je er aan toe bent.

  • Nora9

    Ja het is flink balen, maar niks aan te doen. Dank je!

    Ja morgen ochtend strat ik gelijk met de pillen en dan hopelijk slaat het snel aan. Ik moet deze week ongesteld worden dus dan hebben we nog 1 maandje voordat we kunnen straten met ivf. Hopelijk slaat de medicatie goed aan.

  • MamaJL

    Je kunt het wel! Kindje op de horizon plaatsen, de weg gaan bewandelen en kijken hoever je over een jaar gekomen bent... Het is niet altijd makkelijk en je weet niet hoe je weg zal lopen, maar als je er niet aan begint kom je er zeker niet...

  • Nora9

    Zo lief! Krijg altijd zoveel moed en kracht door jullke