Vanmorgen had ik de tweede follikelmeting. Rechts is het aardig druk aan het worden: 22, 17,6, 17,5, 12, 11,, 14,9, 10,2, 10, 9,8 en eentje van 13,2. Links zitten de twee die we dinsdag zagen die zijn nu 10 a 11 mm. Ze kon er daar nog drie zien, maar die zijn echt kein. Ik verwacht dus dat er niks bruikbaars uit links gehaald kan worden. Die kant is wel echt heel gevoelig. Zodra ze met de echo daarheen ging begon er een zeurende pijn. Gelukkig zit er daar niet zoveel, i.v.m. de punctie. Ze wilde vanmiddag overleggen in het team wat we doen. In principe is dit goed om de punctie te gaan doen, maar doordat ik de vorige keer wat langer heb gestimuleerd wilde ze eerst overleggen.
Ik werd net gebeld en ze hebben besloten om de punctie zaterdag te gaan doen. We moeten om 08:15 aanwezig zijn en om 09:15 heb ik de punctie. Ze zei: Ik had begrepen dat je je partner er graag bij wil hebben? Dus ik antwoordde dat als het mogelijk is, ik dat heel fijn zou vinden. Ze zei dat dit prima is en ze het gaan regelen. Hij moet dan een kwartier eerder het zaad opwerken. We moeten het wel even extra aangeven omdat het niet standaard is en ze anders mogelijk op de automatische piloot gaan. Ik had er helemaal geen rekening meer mee gehouden dat hij erbij zou zijn! Ik had me erop ingesteld dat hij er niet bij zou zijn, maar jeetje dit is wel echt heel fijn!
Ik ben gister avond al begonnen met paracetamol te slikken. De vorige keer heb ik dit ook gedaan om toch al een buffertje te maken. 1 a 1,5 uur voor de punctie moet ik de diclofinac nemen en in het ziekenhuis krijg ik nog een dornicum. Door het infuus komt er een sterke pijnstiller en een middeltje wat je wat rustig maakt.
Vanavond om 21:15 zet ik de ovitrelle. Het gaat gewoon echt gebeuren.. Hopelijk zit er een mooie bruikbare eicel tussen🤞🏻🤞🏻🤞🏻
reacties (10)