Onrijpe eicellen

De geschiedenis herhaalt zich..

Vanmorgen had ik de punctie. Ondanks dat de ervaring eromheen beter is dan de vorige keren voelde ik de naald en het aanprikken allemaal. Ik was blij dat ik de hand van mijn man fijn kon knijpen.

Ze konden 8 eicellen vinden. Stiekem krijg je dan hoop dat er wat tussen moet zitten.

Al vrij snel werden we gebeld dat er geen rijpe eicellen tussen zitten. Ik moest terug naar het ziekenhuis om mijn bloed op de hcg waarde te prikken. Heel lief dachten ze mee om me bij het ziekenhuis wat dichterbij is bloed te laten prikken. Echter was dit op de verlosafdeling. Dus waar ik mij moest melden hingen allemaal geboortekaartjes. Niet de afdeling waar je wil zijn na dit soort nieuws. Ze gaan nu onderzoeken hoe verder..

Ik baal zo erg. De punctie was alles behalve prettig, ik heb zoveel keren aangegeven of het niet anders moest want de vorige keer deden we het anders. Nee dit moest goed zijn. Ik heb nog gevraagd of we langer door moesten stimuleren.. achteraf zei mijn gevoel het al.. We staan weer met niks..

De embryoloog kon zien dat het begin van de rijping goed gaat maar dat het laatste stuk niet goed gaat. Ik hoop echt dat ze nu met wat extra onderzoek de oplossing kunnen vinden.

Het is niet zo makkelijk te zeggen dat ik dezelfde medicatie ga gebruiken als de keer waar onze dochter uit is gekomen, want die is niet meer leverbaar. En daar baal ik van want dat was een cocktail die werkte.

Ik weet het even niet meer. Ik ben blij dat ze er nu zo bovenop zitten en ons continu op de hoogte houden en er mee verder gaan. Maar het doet gewoon echt even heel veel pijn. En het idee dat ik weer zo een rot punctie moet..😑