Vanmorgen was de punctie. Met de gedachte "met een beetje mazzel is dit de laatste" en "hij zal vast niet zo erg zijn" ben ik hem weer met alleen een infuus aangegaan. Wat een hel. Er waren veel follikels, dus mijn eierstok was al gevoelig en ze sprongen ook soms weg. Links hebben ze er uitiendelijk één laten zitten. Deze was klein en zat te ver achterin. Hij kon er niet goed bij en het deed echt veel pijn. Wat was ik blij dat het voorbij was. Pff ook weer overleefd! Er waren 14 eicellen gevonden. Ergens was mijn gevoel nu anders. Later kwam de arts even langs en zei dat de embryoloog er 1 in het oog had die mogelijk "the one" zou kunnen zijn, dus fingers crossed. Stiekem hoop je dan dat er één in ieder geval er goed uit ziet en rijp is. We willen er ook maar 1!
Vanmiddag werden we gebeld. Helaas weer geen één die goed was. Het werd nu vooral op de kwaliteit van mijn eicellen gelegd. Er zitten rare blaasjes op, het membraam is erg fragiel en ze gaan de laatste rijping fase niet goed door. Ze hebben overleg gehad met Brussel. Ze gaan daar alle papieren en foto's van de eicellen naar toe sturen en kijken of hun nog iets voor ons kunnen betekenen met in vitro maturation (eicellen in het lab rijpen). Over twee weken hebben we een afspraak met de arts om dit allemaal te bespreken en te kijken hoe het verder gaat.
Hij heeft de papieren van het VU bekeken en het blijkt dat mijn eicellen er toen ook niet al te best uit zagen, maar wel bruikbaar. De beoordeling van nu is echt slechter vergeleken met toen. Nu vragen we onszelf af of het dan toch iets te maken heeft met een mogelijk vervroegde overgang en dat mijn eicellen elk jaar snel achteruit gaan. Maar dat is een vraag voor over twee weken.
Ik had toch van te voren al willen weten dat het met de gelukte poging er ook niet echt best uit zag, dan had ik heel anders nu in het traject gestaan. Naar mijn idee was het een kwestie van wat extra hormonen, dit blijkt nu dus toch wel anders te zijn. Hoe erg ik mezelf elke keer ook bescherm en mezelf toespreek dat het met z'n drietjes ook echt goed is en onze dochter een mega wonder is, heb ik me nu toch ook zo erg ingebeten op de wens voor een tweede.. Al voel ik me elke keer weer verwend dit te zeggen omdat we al gezegend zijn met een prachtige meid.
reacties (14)