Het gaat dan toch echt gebeuren.. we gaan aankomende cyclus de laatste ICSI behandeling laten doen in Brussel. Ik heb me wel vies vergist in wat het inhoud. Het voelt alsof je net niet "bij iemand hoort", we zweven een beetje tussen de ziekenhuis in. Het had fijn geweest als je de hele tijd iemand erbij had die je de weg wees. Hopelijk wordt dit beter zodra we echt begonnen zijn.
Gesprek arts:
15 april belde de arts van het ziekenhuis in Nederland. Even alles doorgenomen. Hun doen de hele eerste fase: bloedprikken, monitoring en bloeduitlagen. Ik moet zorgen dat ik de bloeduitslagen voor 13:00 mail naar Brussel. De eenheden schijnen wel te verschillen met België dus daar moet ik even goed op letten. Zodra ik ongesteld wordt moet ik dit melden bij het ziekenhuis en plannen ze mij in voor de echo's. Hij gaf aan dat we in goede handen zijn en dat Brussel echt koploper is in deze techniek. Dit geeft hoop, maar maakt het ook weer heel spannend. Het blijft natuurlijk maar afwachten of het met mijn eicellen gaat werken. Brussel doet de 2de(punctie), 3de(lab), 4de(terugplaatsing) fase. Ik ben patiënt van Brussel dus primair moet ik al mijn vragen bij hun stellen en hun beslissen wat er gaat gebeuren. Nederland is er puur om de bloedtesten en echo's te doen.
Verzekering:We dachten het allemaal goed uit te hebben gezocht en een verzekering te hebben gekozen met een contract. Niet wetende dat dit niet betekend dat het geld dan ook gelijk rechtstreeks geregeld wordt. Het koste wat mailtjes heen en weer tussen de verzekering en Brussel om de goede documenten bij elkaar te hebben en groen licht van de verzekering te krijgen. Het bedrag wat ze vergoeden is veel lager dan wat het kost in België. Naar mijn idee klopte het niet, maar de verzekering gaf aan dat ze een derde ICSI behandeling vergoeden tot een bepaald bedrag. Ik was allang blij dat we groen licht kregen en ik ging er vanuit dat het dan goed was. Iets met kleine lettertjes.. Ik kwam er van de week pas achter dat we het bedrag dus wel eerst zelf over moeten boeken en daarna moeten declareren. Waarschijnlijk krijgen we een groot deel dus niet vergoed. Ik heb Brussel een mail gestuurd welk bedrag er voordat ze de punctie uitvoeren op hun rekening moet staan..
Medicatie:De medicatie ophalen was ook niet simpel. Na het recept van Brussel te hebben gekregen ben ik dinsdag eerst naar de apotheek in de buurt gegaan. Ik werd later gebeld dat ze de helft van de medicatie konden leveren, de andere helft moest besteld worden. En ze vroegen of een bepaald medicijn vervangen kon worden door een ander. Ik had hier met Brussel contact over gehad, dit mocht abosluut niet vervangen worden door dat medicijn. Ik ben eerst bij het ziekenhuis gaan proberen om alle medicatie in een keer te krijgen. Die had ik eerst gemaild of ze de medicatie hadden die Brussel had voorgesteld. Het antwoord terug was dat ik niet patiënt bij hun ben, dus dat zij daar geen antwoord op konden geven dan moest ik bij de apotheek zijn. Het is voor mij ook nog heel erg zoeken. Ik ben naar de apotheek van het ziekenhuis gegaan en na lang overleg, telefonisch contact met Brussel of we Meriofert i.p.v. Menopur(=niet leverbaar) mogen gebruiken, zei ze uiteindelijk dat ze het recept niet aan mocht nemen omdat ze er iets op de papieren las dat het geen officiele medicatie recept was. Dit was toch echt hetgeen wat ik van Brussel heb gekregen. Ik was er helemaal klaar mee en ik stond op janken. Al de hele week gaf mijn lichaam signalen af dat het zou gaan menstrueren, ik kreeg er al nachtmerries van dat ik ongesteld werd en geen medicatie had, dus geen poging. Dus zonder medicatie ging ik weer naar de auto. De tranen heb ik weg kunnen slikken tot in de auto. Daar kwam het eruit. Ik vond het even zooo oneerlijk allemaal en ik voelde me zo niet geholpen. Mijn dochter was mee en die aaide me over mijn arm en zei "komt wel goed mamma". Fijn om haar dan erbij te hebben, de lieverd.
Ik heb weer contact opgenomen met de apotheek in de buurt of ze de medicatie voor mij willen bestellen. De mevrouw aan de lijn had alles voor mij uitgezocht en hielp mij onwijs goed. Zo fijn om zo iemand dan aan de telefoon te hebben. Ze dacht ook nog even een paar stappen verder en heeft mij echt heel fijn geholpen. Ze zei dat ik vrijdag de medicatie kon ophalen en als ik naar haar vroeg ze me alles nog uit zou leggen. De volgende dag kreeg ik een mail dat de medicatie binnen was. Dat was een mega last van mijn schouders.
Vrijdag kon ik ze ophalen. Degene achter de balie gaf me eerst nog een hartverzakking. Ze zei dat er voor 1 medicijn nog 8 werkdagen stond voor nalevering. Dit ging om de meriofert, degene waar ik mee moet starten. Ze riep degene die ik aan de telefoon heb gehad erbij en gelukkig ging het om 1 spuit die nagleverd werd. Voor de rest had ik gelukkig alle medicatie om te kunnen starten. De medicatie konden we afrekenen, hartverzakking nummer 2:blink en eindelijk kon ik het mee nemen naar huis.
Het is nu dus afwachten wanneer mijn mensturatie start, ik verwacht dit deze week. Op dag 2 moet ik bloed laten prikken en zal ik in de avond beginnen met meriofert 187,5 EH spuiten. Op dag 7 zal de orgalutran erbij komen in de ochtend. Alle medicatie staat klaar, alle papieren liggen klaar.. We kunnen starten.. loslaten, hopen dat we onderweg niet verdwalen/iets vergeten en kei hard duimen dat het rijpe eicellen opbrengt.
reacties (6)