Mijn lichaam trekt de grapjas aan..

Voor een moment dacht ik ongesteld te zijn geworden.
En ergens trots omdat mijn lijf een zooitje is van binnen en een flinke tijd die hormonenzooi had binnengekregen.
Trots omdat ik na 28 dagen exact alweer wat bloedverlies had. Maar het is afveegbaar en mondjesmaat. En zelfs veelal niets.
Het zal toch niet...nee toch mijn hoofd schreeuwt dit zet nog wel door (al heb momenteel geen krampen en ook geen standaard klachten)..maar iets in mij hoopt toch ook wel dat het echt gewoon een innestelingsbloeding is.

We wachten uiteraard netjes af, maar vind het wel fijn om even mijn gevoelens weg te schrijven. Is het niet zo gaan we uiteraard lekker verder met de volgende ronde en is het raak wanneer het ons gegunt is.

Voor nu ga ik weer even verder met de dagelijkse zaken...en straks weer lekker een rondje met de hond wandelen (ja ook door dit weer)