Hartslag in mijn keel...

Na twee dagen uitgeschakelt te zijn geweest door dat heerlijke buikgriepje wat in de lucht hangt was het vanmorgen weer tijd voor een verloskundige afspraak.
Dus met enorme spierpijn en koud/warmte verschillen goed ingepakt aan de waggel richting de praktijk (15 minuutjes lopen)
Daar aangekomen nog even een bekertje water gedronken en toen mocht ik naar binnen.

Lieve verlos was even vergeten waarom ik ook al weer medisch was, vijf seconden later, ohja ik had je doorgestuurd natuurlijk (ziekte).
Na wat normaal gekeuvel werd mijn bloeddruk opgemeten (104/78) en ik vroeg of ze nog even mijn suiker (5.4) en mijn ijzer (6.6) wilde meten.
Toen was het tijd om even te voelen hoe dametje lag...ze bleef voelen ze zegt nog waar ligt haar hoofdje nou... ik zeg nou lijkt mij zoals de afgelopen weken gewoon naar beneden. En daar ging mijn hartslag, wat ze letterlijk zei:,, Nou volgens mij is ze toch echt gedraait"
Meteen pakte ze het echo apparaat erbij...en staarde we bam rechtstreeks naar mevrouw haar bips. Ik zeg het had mij al verbaas...en de rust keerde weer terug. Ze moest glimlachen...ze zegt oeps verkeerd gevoelt.
Tijd voor de afsluiter...de anti-d prik en daarna het verzoek om goed te bewegen en goed te letten op eventuele opvallende dingen (gezien ik niet gek ben op bijwerkingen lees ik bijsluiters niet tenzij ik mijn lijf NIET vertrouw).

Officieel ben ik nu volledig met verlos en gyn over op het ziekenhuis voor deze laatste weken maar 19 december doen we toch nog een korte catch-up.
Nu pas is het echt duidelijk...ik ben medisch en dat betekend echt in het ziekenhuis bevallen..iets wat ik liever niet had gewilt deze keer...
Maar goed borst vooruit en positiviteitshoedje op! We can do this !