HorMOMster.

Oh wat kan ik zo niet met mijzelf door een deur op het moment.
Naast slecht slapen ook giga last van de hormonen (en vermoedelijk ook nog wat grieperig)
Heel irritant.
Waar ik vorige zwangerschappen echt fluitend doorging lijkt het alsof nu alles kabam op de boterham komt.

Gelukkig veel begrip vanuit de mensen in mijn omgeving en iedereen helpt en is lief voor mij. Maar toch in de nacht komt daar dan het schuldgevoel....plus die ellendige pijn in mijn lijf. En met amper slaap worden mijn emoties nou niet liever.

Ik heb gelukkig een periode om naar uit te kijken, maar alsnog ben ik nu zo moet dat ik daar dan weer onrustig om kan worden.
Tot tien tellen is tot honderd geworden..en ik heb inmiddels vaker gejankt dan dat ik normaal uberhaupt doe.
Nog meer dames zoveel last van de hormonen? Het enige wat ik nu als positieve gedachte kan behouden is dat het fijn is dat het er nu al uitkomt en niet pas na de geboorte van onze kleine meid...maar het liefst heb ik er geen last van.

Oh voor het geval jullie denken dat ik de hele dag gillend en tierend rondloop, nee dat is niet het geval..ik word gewoon zeer moe van mijn eigen gedachtes ik probeer er wel over te praten. Maar merk gewoon dat ik qua alles een zeer korte adem heb.

Voor nu gewoon even van mijzelf afschrijven lucht al wat op, maar wat kijk ik uit naar het moment dat het horMOMster gedeelte weer long-gone is.