Afgelopen vrijdag moest ik mij melden in het ziekenhuis voor de geplannede inleiding.
Ergens wel flinke zenuwen (ook door de "leuke" verhalen van mensen de dag ervoor.....waarom doen mensen dat?!)
Eerst begonnen met de eerste afgifte antibiotica nadat we geinstalleerd waren op de verloskamer.
Daarna zou ik getoucheerd worden om de verdere handelingen te bekijken.
Wat bleek....nog geen stap verder dan de week ervoor. Dat zou betekenen een ballon.
En toen ging mijn brein tegen het plafond...want wat voelde dat niet goed en zo tegennatuurlijk.
Besproken met dienstdoende vk/gyn en op mijn aanvraag ben ik gestript met de opdracht dat ik de dag erop terug zou moeten komen om te kijken hoe het er dan voor stond.
Gisteren dus weer bepakt en bezakt terug (ditmaal alles in de auto gelaten)...eerst aan de CTG, mevrouw lag lekker te slapen en amper activiteit qua harde buiken...dus rustig aan.
Bij het toucheren was er nog niets verandert dus het strippen had niets van zoden aan de dijk gezet.
Meteen gezegt dat ik er dan vanaf zag qua inleiding, het voelt gewoon totaal niet goed om haar te willen halen geplanned (het gaf mij al geen rust meer maar meer onrust) terwijl zij overduidelijk nog goed zit en nog lekker reserves kan opbouwen. Dus we laten het nu gewoon de natuur op zijn beloop gaan. Dinsdag weer op controle...en we zullen zien wanneer deze jongedame zich gaat aankondigen. Al moet ik zeggen dat ik sterk het gevoel heb ditmaal voor het eerst "overtijd" te gaan. ♥
reacties (0)