Ziekenhuisopname poging 2
Nou we gaan nog een 2e poging doen meiden...
Vorige week dinsdag 28 augustus moest ik 's morgens bellen hoe laat ik kon komen in het ziekenhuis.
Was uiteindelijk tegen 8 uur op de afdeling en kreeg daar wat inleidende informatie.
Om 9.30 uur na een kort gesprekje met de Verloskundige was het zover.
De eerste stap werd gezet en de eerste tablet om de MK op te wekken werd ingebracht.
Het lange wachten was begonnen.
Nog heel even met manlief naar beneden geweest, maar al snel weer terug naar de kamer.
Zag het niet zo zitten om de hele dag op en neer te lopen over de kraamafdeling.
Dus met een boek en het televisiescherm met spelletjes de dag maar vol proberen te maken.
Nog heel even met manlief naar beneden geweest, maar al snel weer terug naar de kamer.
Zag het niet zo zitten om de hele dag op en neer te lopen over de kraamafdeling.
Dus met een boek en het televisiescherm met spelletjes de dag maar vol proberen te maken.
Wist wel dat wachten lang duurde, maar zo lang!!!
Rond de middag was er nog helemaal geen spoor of gevoel van iets.
Dus die lunch ging er wel in.
Om 14.00 uur kreeg ik pas een zeurderig gevoel.. Maar daar bleef het ook bij.
Het was alweer 15.00 uur toen de Verloskundige terug kwam voor de volgende dosering.
Weer een nieuwe pil ingebracht en opnieuw begonnen we aan een lange reeks uren van wachten.
Kort na het bezoek van de Verloskundige ging mijn telefoon.
De wederhelft van m'n beste vriendinnetje.
Denk ik daarover na.. maar na een kort gesprekje hoe het met me ging kregen we uiteindelijk te horen dat m'n lieve vriendin bevallen was van een gezonde dochter.
Hoe dubbel, maar voor ons ook zo'n ontzettend mooi moment op deze vreselijke dag.
Dit prachtige meisje heeft voor de rest van ons leven een heel speciaal plekje in ons hart!!!!
Met dit bericht wat ons bemoedigd had gingen wij verder deze dag in.
Rond de middag was er nog helemaal geen spoor of gevoel van iets.
Dus die lunch ging er wel in.
Om 14.00 uur kreeg ik pas een zeurderig gevoel.. Maar daar bleef het ook bij.
Het was alweer 15.00 uur toen de Verloskundige terug kwam voor de volgende dosering.
Weer een nieuwe pil ingebracht en opnieuw begonnen we aan een lange reeks uren van wachten.
Kort na het bezoek van de Verloskundige ging mijn telefoon.
De wederhelft van m'n beste vriendinnetje.
Denk ik daarover na.. maar na een kort gesprekje hoe het met me ging kregen we uiteindelijk te horen dat m'n lieve vriendin bevallen was van een gezonde dochter.
Hoe dubbel, maar voor ons ook zo'n ontzettend mooi moment op deze vreselijke dag.
Dit prachtige meisje heeft voor de rest van ons leven een heel speciaal plekje in ons hart!!!!
Met dit bericht wat ons bemoedigd had gingen wij verder deze dag in.
Zo tegen etenstijd kreeg ik meer pijn en heb ik bij het eten ook een warme kruik gekregen voor op m'n buik.
Dat was heel even een verlichtend gevoel...
Toch maar m'n bord leeg gegeten (zoveel was het niet)
Dat was heel even een verlichtend gevoel...
Toch maar m'n bord leeg gegeten (zoveel was het niet)
Tegen 20.00 uur voelde ik een plop en ging naar de wc.
Daar liep de Po vol met bloed.
Manlief meteen op de bel gedrukt en wachten tot de verpleegkundige kwam.
Ze belde meteen de Verloskundige en bracht me terug naar bed.
Daar gingen we weer. Weer voelen.. pffffffffffff
Helaas nog steeds m'n baarmoedermond niet open dus weer wachten.
Met een paar paracetamollen en een nieuwe kruik weer liggen en de pijn zien te verdragen.
Jeetje wat was dat heftig...
Een goed half uur á 3 kwartier nadat de verloskundige weg ging dacht ik dat ik moest plassen.
Dus weer naar de wc...
Daar aangekomen wilde ik gaan zitten en daar vond ik ons kindje in m'n kraamverband...
Ons ukkie "geboren" om 20.58 uur...
Voor altijd in ons hart!!!!!!!!!
Manlief weer meteen gebeld en daar kwamen de hulptroepen weer...
Weer terug naar bed gebracht.
Nadat m'n man de navelstreng door had geknipt kregen we de tijd om ons ukkie te zien en tijd voor ons verdriet.
Ondanks al de pijn en verdriet moesten we verder.
De placenta moest er nog uit.
Dit duurde even en helaas lukte het niet om de hele placenta eruit te krijgen.
Ze lieten me een poosje wachten omdat ik nog erge krampen bleef houden en spraken af dat ze om 22.00 uur weer bij me zouden komen kijken.
Helaas was ook toen nog steeds niets gebeurt en kwamen ze met de gekste hulpmiddelen.
Zo'n belachelijke eendebek deed me gruwelijk pijn en had niet veel langer moeten duren of m'n man had ingegrepen.
Om 22.30 uur reden ze me uiteindelijk met bed en al door de gang richting OK.
Op weg naar alweer een curettage..
23.30 uur werd ik op de uitslaapkamer weer wakker en mocht ik naar de kamer terug.
Na een douche en het opschudden van de bedden konden we uiteindelijk beide gaan slapen.
Door alle emotie en het lange wachten lukte dat gelukkig..
Daar liep de Po vol met bloed.
Manlief meteen op de bel gedrukt en wachten tot de verpleegkundige kwam.
Ze belde meteen de Verloskundige en bracht me terug naar bed.
Daar gingen we weer. Weer voelen.. pffffffffffff
Helaas nog steeds m'n baarmoedermond niet open dus weer wachten.
Met een paar paracetamollen en een nieuwe kruik weer liggen en de pijn zien te verdragen.
Jeetje wat was dat heftig...
Een goed half uur á 3 kwartier nadat de verloskundige weg ging dacht ik dat ik moest plassen.
Dus weer naar de wc...
Daar aangekomen wilde ik gaan zitten en daar vond ik ons kindje in m'n kraamverband...
Ons ukkie "geboren" om 20.58 uur...
Voor altijd in ons hart!!!!!!!!!
Manlief weer meteen gebeld en daar kwamen de hulptroepen weer...
Weer terug naar bed gebracht.
Nadat m'n man de navelstreng door had geknipt kregen we de tijd om ons ukkie te zien en tijd voor ons verdriet.
Ondanks al de pijn en verdriet moesten we verder.
De placenta moest er nog uit.
Dit duurde even en helaas lukte het niet om de hele placenta eruit te krijgen.
Ze lieten me een poosje wachten omdat ik nog erge krampen bleef houden en spraken af dat ze om 22.00 uur weer bij me zouden komen kijken.
Helaas was ook toen nog steeds niets gebeurt en kwamen ze met de gekste hulpmiddelen.
Zo'n belachelijke eendebek deed me gruwelijk pijn en had niet veel langer moeten duren of m'n man had ingegrepen.
Om 22.30 uur reden ze me uiteindelijk met bed en al door de gang richting OK.
Op weg naar alweer een curettage..
23.30 uur werd ik op de uitslaapkamer weer wakker en mocht ik naar de kamer terug.
Na een douche en het opschudden van de bedden konden we uiteindelijk beide gaan slapen.
Door alle emotie en het lange wachten lukte dat gelukkig..
Inmiddels zijn we 1.5 week verder...
Samen een stuk wijzer over hoe en wat we nu verder willen.
Besloten dat we geen langdurige medische molen in willen op dit moment omdat we het idee hebben dat het niet aan onze vruchtbaarheid ligt.
Natuurlijk gaan we wel vragen wat ze evt. verder aan onderzoeken kunnen doen (bijv. bloedonderzoek)
We weten gewoon zeker dat we zodra het lichamelijk en geestelijk mogelijk is we heel graag weer verder willen proberen zwanger te raken...
Onze droom kan en mag hier niet stoppen!!!
Samen een stuk wijzer over hoe en wat we nu verder willen.
Besloten dat we geen langdurige medische molen in willen op dit moment omdat we het idee hebben dat het niet aan onze vruchtbaarheid ligt.
Natuurlijk gaan we wel vragen wat ze evt. verder aan onderzoeken kunnen doen (bijv. bloedonderzoek)
We weten gewoon zeker dat we zodra het lichamelijk en geestelijk mogelijk is we heel graag weer verder willen proberen zwanger te raken...
Onze droom kan en mag hier niet stoppen!!!
PS:
Meiden ik ben niet heel veel hier op BB...
Het kost me erg veel moeite om alle berichten bij te houden, te lezen en daarop te reageren...
Puur omdat ik even niet de energie en zin heb om al de zwangerschapsverhalen te lezen...
Sorry meiden hiervoor.
Hoop snel weer actief mee te kunnen doen, maar voor nu lukt dat gewoon even niet....
Meiden ik ben niet heel veel hier op BB...
Het kost me erg veel moeite om alle berichten bij te houden, te lezen en daarop te reageren...
Puur omdat ik even niet de energie en zin heb om al de zwangerschapsverhalen te lezen...
Sorry meiden hiervoor.
Hoop snel weer actief mee te kunnen doen, maar voor nu lukt dat gewoon even niet....
reacties (0)