That`s one small step for man, one giant leap for Kas!

De eerste stapjes zijn een feit. Al een paar maandjes stap onze vriend met enig bravoure langs de tafel, bank en keukenkastjes. Maar vertrouwen in zijn eigen beentjes en evenwicht zonder steun, had hij nog niet. Sinds een paar dagen doet hij voorzichtig een poging om een paar stapjes te zetten.


Met een glimlach van oor tot oor strompelt hij van de bank naar mijn armen om zich met een gil in mijn armen te laten vallen. Want lopen is leuk, maar alleen als hij zich daarna veilig in de armen van mama kan laten ploffen. Het hele tafereel doet me een beetje denken aan Neil Armstrong die voor het eerste op de maan wandelde. Een lichtelijk aangeschoten Neil Armstrong, want voor als nog is het vooral de vlotte tred van een dronken zeeman. En waar Neil Armstrong tijdens het lopen legendarisch woorden citeerde, worden Kas zijn eerste stapjes vooral begeleid door een heel hoog gekrijs.


Het praten wil sowieso niet echt vlotten. Communiceren gaat namelijk ook heel goed als je alleen maar geluidjes maakt, essentieel is echter wel om je kleine wijsvinger er bij te gebruiken om al je begeertes te indiceren. Ondertussen ben ik expert in Kasperiaans, elk kreuntje en gilletje herken ik en overal is een apart geluidje voor. De katten worden begroet met een gilletje in een toonhoogte die ironisch gezien alleen de hond kan waarnemen en de hond krijgt een laag geschreeuw met een schuddend vingertje, gedrag dat hij van mama imiteert.


Dat imiterende gedrag is af en toe toch best confronterend aangezien alles zonder enige schaamte wordt nagedaan. Ik ben dus al met wat slechte gewoontes op een pijnlijke en doch lichtelijk humoristische manier geconfronteerd. Zo zet kleine vriend vrolijk een fles frisdrank (met dop) aan zijn mond en peutert sinds kort zonder enige gene in zijn neus. Tjaah, wat kan ik zeggen, mama is niet perfect. Het lopen daarentegen heb ik na jaren oefenen al flink onder de knie. Als Kas dat net zo goed imiteert als al mijn andere gedrag, ben ik ervan overtuigt dat we binnen de kortste tijd achter elkaar aan kunnen rennen.

177 x gelezen, 0

reacties (0)


  • o.um-juwayria

    haha heb weer genoten van je blogje!

  • meyzen

    goedzooo!!!!!
    En dat praten: ach joh! Ik dacht ook dat ferhat 'laat' was, maar die kletst je nu de oren van je kop, meer dan de meeste andere kindjes van zijn leeftijd. Dus dat 'later' beginnen zegt niks! (vind 14 maand ook niet echt laat ofzo!)

    Enneee: mama, foeiii hahaha.

  • Mijn Wondertjes

    Super boy

  • satijn

    Wiehoeee! Dat doet je Kassie boy maar mooi weer even! Is het geen heerlijk gezicht? En wat het praten betreft; Elias sprak tot twee jaar als een veredeld stamhoofd; je gaat het nog eens missen!

  • TOA89

    Het is altijd genieten van jou blogs! Kas gaat als een speer, heerlijk!

  • wypadki

    Nu gaat het snel gaan hoor! Voor je het weet loopt hij de kamers door! Ik vond het een hele leuke periode en een pak minder vermoeiiend (hoewel veel mensen het tegendeel beweren). En idd je slechte gewoontes komen terug in je gezicht haha, zo heb ik plots gemerkt dat ik mijn schoenen vaak op zijn plek gooi in plaats van zet

  • femmss

    Haha go Kas! Enige blog weer, liefs!

  • saar-tje

    Super goed van hem, is ook niet niets zo zonder hou vast gewoon te moeten vertrouwen op je evenwicht. Voor je het weet rent hij rond Haha, ook weer een heel nieuwe fase. Heel herkenbaar het dirigerende vingertje

  • snoezelke

    Wat goed zeg En dat spreken komt wel... wacht maar tot hij begint te praten dan zal je dromen van een momentje stilte