18 maanden (foto`s)

Het is alweer meer dan anderhalf jaar geleden dat ik mijzelf voor het eerst moeder mocht noemen en wat is er veel in die anderhalf jaar gebeurd. Ik heb mijn zoontje zien opgroeien van klein innie-minnie hulpeloos wezentje tot alweer een hele grote eigenwijze peuter-puber. Ik heb mijzelf verast maar ben mezelf ook meerdere malen tegengekomen in deze nieuwe rol als mama. Maar bovenal geniet ik ervan om mijn kleine kindje te mogen zien opgroeien en te zien hoe hij zich ontplooit tot zijn eigen persoon. 

Nu onze man de 18 maanden mijlpaal heeft bereikt was het ook tijd voor een grondige APK bij het CB. Conclusie; een gespierde spijker van 87 cm en 11.2 hele kilo’s. Eindelijk gaat onze vriend dan ook de lucht in waarmee hij zijn papa en mama achterna gaat wat betreft lengte. Met gewicht loopt hij nog wat achter, terwijl hij kan eten als een bootwerker. Ik hoef me dus niet zo heel schuldig te voelen als hij gretig een frietje in de mayonaise doopt, en vervolgens met een voldaan gezicht alleen de mayo van het frietje zuigt. Hij kan het nu nog hebben.

Kas blijkt een ook een echte jongen te zijn met echte jongenshobby’s, hoewel hij ook heel enthousiast de stofzuiger achter zich aan door de woonkamer sleept. Hij is helemaal gek van auto’s en ik ontkom er ook niet aan dat ik ondertussen een hele garage vol auto’s heb in alle soorten, vormen, kleuren en maten. Het liefst staat hij hele dagen op het aanrecht te kijken naar de auto’s en treinen die aan ons huis voorbij trekken. Met zijn allerliefste gezichtje kijkt hij naar mij en brengt zijn handjes omhoog naar zijn schouders en zegt met dat kleine hoge stemmetje; “Op?!?..Auto!”

Hij was eigenlijk ook niet zo heel blij dat ik vandaag een goede dag vond voor wat foto’s, als je ook gewoon auto’s kan kijken. Vandaar ook dit gezicht (inclusief chocoladerandjes rond zijn mond)

Sowieso wordt foto’s maken steeds moeilijker omdat het fototoestel natuurlijk wel een prachtig stukje elektronica is met geluidjes, lichtjes en heel veel knopjes. Voordat de lens zich scherp kan stellen, staan er alweer een paar vettige kleine vingerafdrukjes op.

Wat dat betreft lijkt hij ontzettend op zijn papa de IT-er en volgt al rap in zijn voetsporen. Alles wat van papa is wordt uitvoerig onderzocht, binnenste buiten gekeerd en waar mogelijk ook correct gehanteerd. Het zijn nu nog hele grote schoenen om te vullen, wat zo nu en dan wat letterlijk blijkt. Maar Kas laat zich niet de moed in de schoenen zinken, ook als deze nog een maatje te groot blijken te zijn en strompelt vrolijk en dapper verder.