Het mooiste compliment

Ik maak er geen geheim van dat ik geen perfecte moeder ben en het ook nooit zal worden. Maar ik doe mijn best en gezien het  resultaat, namelijk Kaspar, lijkt dat wonderbaarlijk gezien nog best aardig te lukken. Hij leeft nog, er is geen zichtbare permanente schade en qua ontwikkeling en groei lijkt hij dus ook best mee te komen. Voor nu zitten wij op de goede baan! En net als Kas, groei ik na mate we vorderen in mijn rol als moeder, een proces dat ook verloopt met vallen en opstaan. Perfect zal het niet worden, immers; niemand is perfect. 



Maar ik weet dat ik in de ogen van mijn kind, en wellicht/hoogstwaarschijnlijk alleen in die van mijn kind, volmaakt ben. Ik ben een superheld die alles kan. Die zomaar lekker koekjes en snoepjes te voor schijn tover uit de kast, die het grote ijzeren gevaart op wielen in beweging kan brengen, iemand die er altijd is en nooit bang lijkt te zijn, zelfs niet voor de stofzuiger. In de ogen van Kas heb ik een voetstuk, een hoog voetstuk waar ik ongetwijfeld over een paar jaar van af zal vallen, zodra hij beseft dat ook mama haar fouten heeft. 



Ik zal van het voetstuk vallen, net zoals mijn ouders ooit van hun voetstuk donderden, een voetstuk dat ik voor ze had bedacht. Dat donderen gebeurde niet op een specifiek moment, het is eerder iets wat deel uitmaakt van het volwassen worden en op eigen benen leren staan. Je superhelden loslaten en ze ook eens kritisch bekijken, en ontdekken dat ook jouw ouders, net als de rest van de wereld, hun imperfecties hebben. Maar stiekem blijven het toch je ouders, de veilige haven die er nog heel lang zal zijn. De plek waar je altijd weer terug kan komen, je ogen dicht kan doen en voor heel eventjes doet alsof er niks aan de hand is en alle problemen vergeet. 



Wat is het dan fijn om te horen van je ouders dat ze zo trots zijn op jouw kindje, dat je een prachtig mannetje op deze wereld heb gezet.En het allermooiste wat ze konden zeggen en hebben gezegt, is dat ze me een goede moeder vinden. Ik gloei van trots. Wie betere dan je eigen ouders, om je de officiele 'stamp of approval' te geven als het aankomt op het moederschap. Het is misschien niet perfect, maar het komt in de buurt en is eigenlijk best goed. 


227 x gelezen, 0

reacties (0)


  • Bebievier

    Hé, kijk nou! Twee verschillende sokken! Zo lopen doe van mij er ook altijd bij. En als je imperfect bent, ben je perfect want eigenlijk bestaat perfect niet. Dus ben je stiekem toch niet perfect of imperfect. Maar toch vind ik van wel. Ehm.... Nou ja.

  • Saar-tje

    Wat schrijf jij altijd leuke blogs ze lezen makkelijk Hoe lang ze ook zijn.
    Mooi compliment doet je goed!

  • Mijn Wondertjes

  • Robex

    Mooie blog. Het is fantastisch om te horen dat je een goede moeder bent. Evenals dat je ziet dat je kindje gelukkig is en elke dag vrolijk opstaat en vrolijk gaat slapen

  • brabbeltje

    Mooi geschreven!

  • noordenzon

    Je hebt helemaal gelijk. Dat voelt fantastisch!!!!

  • mamaroi

    Prachtig! Toevallig net precies hetzelfde compliment van mijn eigen ouders gekregen en dat voelt goed!!

    Trouwens over perfecte moeders: iemand zei me ooit: perfecte moeders (alles op rolletjes qua huishouden, altijd consequent, enz) zijn vaak niet de leukste en vaak ook niet de beste moeders

  • regenboog82

    En zo is dat!

  • surroKIWIbaby

    ooooh zeker! Maar als je kleine ventje straks zegt dat je de beste/liefste/mooiste/knapste (vul maar in) mama van de heeeele wereld bent... dat voelt vast ook heel goed :)

  • zijnmoedertje

    Heel mooi gezegd! En heel fijn dat je ook doe erkenning van je eigen ouders hebt gekregen

  • heartiness

    Helemaal mee eens! Niks meer aan toe te voegen.