M-factor

Toen ik 21 maanden geleden een bundeltje baby in mijn armen hield, voelde ik mij nou niet meteen ‘instant-moeder’. Eigenlijk liep ik die eerste weken überhaupt een beetje onwennig achter de kinderwagen. Maar gaandeweg kreeg ik steeds meer dat gevoel van een echt en puur moeder instinct, een rol waar ik misschien toch voor in de wieg was gelegt. Ook dit weekend had ik weer zo’n moederlijke aha-erlebnis, zo’n momentje waarop ik mij op en top moeder voelde.

Mijn arme aapjes hadden de buikgriep,  iets waar ik ondertussen zelf net van was opgeknapt. Het begon voor Kas rond het middag uur toen zijn maagje plots besloot zichzelf te legen, net voor ik hem uit bed kon tillen. In de uurtjes die volgde heb ik meerdere keren de vloer kunnen boenen en de wasmachine aan kunnen zetten. Die avond ging mijn arme kindje dan ook vroeg naar bed en hij viel eigenlijk vrij snel in slaap.

Een paar uurtjes later besloot ik zelf ook te gaan slapen en net als alle andere avonden sloop ik nog eventjes de kinderkamer op om zoonlief een kusje te geven. Maar binnen luttele seconde besloot ik het kusjes-plan te laten varen en toch de lamp aan te doen, om te bepalen waar die  onmiskenbare zurige lucht vandaan kwam. Op het moment dat ik de lamp aanknipte  kwam er een klein jongetje omhoog en hoorde ik een vertwijfeld en slaperig “Mama?!?”. Daar zat mijn arne guppie met zijn oogjes te knipperen in bed, de linkerkant van zijn gezicht compleet gemarineerd in braaksel en stukjes half verteerde mandarijn en banaan in zijn haar.

Kas had geruisloos en semi-bewustloos overgegeven in zijn slaap en er daarna er lekker in liggen rollen. Alles zat onder de kots en er zat dus niks anders op dan mijn kindje in het holst van de nacht te douchen. Terwijl ik zowel het kind als het ergste braaksel van het beddegoed met de hoge-druk variant van de douchekop afspoelde, overviel mij HET gevoel. Dit is de essentie van moederschap; midden in de nacht je kleine kotskind afspoelen en een bed verschonen, wasmachine aanzetten en dan als iedereen weer verzorgt en voorzien is, er achter komen dat er ook nog een stukje mandarijn in jouw haar hangt en je ondertussen niet heel fris en fruitig meer ruikt en het wellicht beter is om toch eventjes te douchen voor het slapen gaan.

Omringt door zetpillen, diaree rompertjes, volle emmers en luiers en ziek/zwakke mannen, voel ik mij op en top moeder. Een thee-tje hier, schoon bedje daar, zetpilletje voor de een, asperientje voor de andere; Eat your heart out Florence Nightingale! Ik denk toch dat ik het echt wel heb, die M-factor.