Update

Het is alweer een hele tijd geleden dat ik voor het laatste een blog heb geschreven. Dus hoog tijd voor een update van onze kant.

Kleine Kas is ondertussen al weer 22 maanden en zijn tweede verjaardag nadert met rasse schreden. En wat is hij gegroeid. Ondertussen kunnen we op een bijna magische wijze met elkaar comuniceren. Was onze communicatie eerst nog beperkt tot een soort eenrichtingsweg, kan mijn kleine man nu heel goed duidelijk maken wat hij wil middels zinnen van wel twee hele woorden.

Hij komt dan vrolijk de kamer ingesjouwt met de honden riem in zijn handen en loopt op de nietsvermoedende hond af en roept “ Ippie open!’, wat zoveel betekend als; ‘ Laten we met Flippie gaan wandelen!” . En het is dat de planken in de gangkast nog zo hoog zijn, anders had zijn eigen drinken wel gepakt. Maar nu hoor ik een klein zeurderig stemmetje vanuit de kast dat roep “ MAMA…inken!”. En als wij dan ‘s avonds naar boven gaan, loopt hij ongeduldig aan zijn hempje te peulken en vraagt ‘ Doesh? Mama doesh?” Want hij weet ondertussen heel goed dat je met douchen het slapen toch nog heel eventjes kan uitstellen.  Dus als een goed gemutste kabouter stapt hij door de badkamer heen, en verzameld alle shampoo en badschuimflessen in het hoekje van de douchecabine.

Dat verzamelen is een trend van de laatste tijd. Kas blijkt een behoorlijke kleine ekster te zijn. Al meer dan eens ontdekte ik onbekende auto- en huissleutels in mijn tas, die stiekem in de tas waren gepropt door de boef. En af en toe vind ik een onbekend voorwerp in zijn blauwe uilenkoffertje, een koffertje dat hij de laatste tijd standaard meeneemt.  Het is zo’n geweldig gezicht als hij als een echt meneertje met dat koffertje op pad gaat en het koffertje met een aantal diepe kreunen achter in de bak van de auto gooit en met volle overgave roept “ OMA TOE!”

Dat mijn mannetje nu echt een meneertje wordt blijkt wel uit de romantische escapades die hij heeft met het twee jaar oudere buurmeisje bij zijn oma. In het weekend dat de schutting werden vervangen (en de tuinen even niet gescheiden waren) is de vonk overgeslagen en sindsdien vraagt hij met een zeer zoet stemmetje ‘ Nora kijken?’  En Nora duwt op haar beurt de ene na de andere prachtige tekening door de schutting. En als we gaan wandelen pakt zij Kas zijn handje vast en lopen ze samen hand in hand, keuvelend achter ons aan.  Ja, Kaspar blijkt een heuse Casanova te zijn.

Tot zover de update, nieuwe foto’s volgen snel! (als ik er eenmaal achter ben hoe ik op die stomme macbook foto’s kan uploaden).