Een week met many first (filmpje)

Deze week hebben we dan eindelijk de eerste tropische dagen van dit jaar gehad, en dus werden de korte broeken, hempjes, zwembadjes en factor 50 zonnebrand uit de kast getrokken. Kas vind  het prachtig en rent van binnen naar buiten, speelt water spelletjes met de hond en lijkt geen last te hebben van de verschrikkelijke weeige benauwde drukkende warmte waar mama aan onder door gaat.

Helaas brengt de nieuwe combinatie; korte broek en wilde peuter, ook de nodige valpartijen en beschadigde knietjes met zich mee. En wat vind ik het verschrikkelijk om mijn puntgave kindje te zien zitten met lelijke rode striemen en schaafplekken op zijn knieen. Zijn benen en armen zitten onder de krassen en blauwe plekken, maar meneer gaat zonder enige vorm van terughoudendheid verder en springt zonder aarzelen als een James Bond-in-wording uit zijn mini-cooper om vervolgens plat op de grond te landen. Met samengeperste lippen en de tanden op elkaar kijk ik toe hoe hummes de ene naar de andere stunt uithaald en ‘de lak beschadigt’. Een lak waar ik best jaloers op ben en mening vrouw met mijn gezien de hoeveelheid Oil of Olaz potjes die er jaarlijks verkocht worden in de hoop een gaaf baby-huidje te bewerkstelligen. 

Een andere ‘first’  voor deze week is het grote jongens bed. Kas had de laatste tijd zoveel lol in bij ons in bed liggen. Enthousiast trekt hij de dekens over zich heen en nestelt zich in een van de grote kussens om daarna met een big smile ‘mama bij?’ te vragen en op het kussen naast zich te kloppen. En omdat hij bed liggen zo leuk vind, besloten wij dat het tijd werd om van het ledikantje een bedje te maken. Ik had van te voren alle mogelijke scenario’s al doorlopen, maar die van ‘perfect’  kwam voor mij een beetje koud uit de lucht vallen. Mijn kleine man is niet een keer uit bed gevallen, of gekropen en heeft heerlijk geslapen om ‘s ochtends rustig in bed op ons te wachten. Het lijkt wel alsof er toch nog een soort van force field om het ledikantje hangt, aangezien meneer ‘s nachts het hele bed doorging, maar netjes op het matrasje bleef liggen. Of het is gewoon een enorm braaf kind.

Dan ook meteen maar het filmpje van Kas in het grote jongensbed (ondanks de hoeveelheid knuffels). Een oscar-waardig meesterwerk, gefilmd, geregisseerd en ingesproken door de enige echte meneer Panini himself en bedoeld voor Oma die momenteel in kroatie op vakantie is en haar kleine jongen zo erg mist (en dan bedoeld ze Kaspar, en niet Mr Panini).

(sorry voor het verticale filmen..het wil er niet in bij meneer panini)