Vakantie, lezen en zwemmen

Vakantie; een tijd waarop je heerlijk moet ontspannen en nog veel meer. Maar ook een periode die je relatie/huwelijk/moederschap enorm op de proef kan stellen.

Ik denk dat menig Nederlander op het randje van scheiden heeft gestaan toen de voortent weer eens scheef voor de caravan stond en helemaal niet ‘zoals ze hem bij Obelink hadden staan.’ Als ik in ieder geval moet afgaan op de ervaring met mijn ouders van vroeger. Dan ontstonden er op de heenreis al behoorlijk wat spanningen (mijn moeder sloeg regelmatig met de landkaart naar achter als wij-vervelende-blagen weer eens aan het zeuren waren terwijl zij net de Periferique van Parijs aan het navigeren waren.

Dit werd voor ons vakantie nummer tien ofzo, dus hoe moeilijk kon het zijn? Zeker nu we gewoon tomtom hebben en de kaart in de zijkant van de deur kan blijven zitten. Maar voordat de vakantie goed en wel begonnen was en wij een drankje nuttigde op het terras bij de receptie werd er al beklag gedaan over mijn toekomstige gedrag op vakantie, door meneer Panini. Ik zou toch alleen maar hele dagen met mijn kindle bij de tent zitten en hij zou alleen op het strand liggen. Ik was verontwaardigt dat ik het bij voorbaat al verpest had volgens hem, maar eerlijk is eerlijk; mijn ideale vakantie bestaat nou eenmaal uit hele dagen lezen, en eten en drinken. Dat is vakantie! Dat is ontspanning!    

Toevallig stonden we vier jaar eerder op precies dezelfde camping en toen heeft meneer Panini gezegd dat hij niet kon wachten tot hij een kind zou hebben, dan had hij tenminste wat te doen terwijl ik zat te lezen. En wat was het heerlijk om hem nu, in 2014, aan die uitspraak te herinneren, terwijl ik mij in de plastic stoel nestelde met de kindle. “Go; heren Panini! Ga, ga jullie vermaken met elkaar, ergens anders, niet hier!”

En dat deden ze, braaf en afgericht als ze zijn, gingen zij samen zwemmen. Met dromerige ogen vertelde meneer Panini ‘s avonds bij de tent hoe zwemmen met je kind een hele intieme en mooie ervaring is. Op dat moment dat die kleine spillebeentjes zich om je lichaam wurmen en de armpjes om je nek geklemt zitten, voel je precies dat wat jij op dat moment ook echt bent; De belangrijkste persoon ter wereld voor dat kleine mannetje. De rots in de branding (of de papa in het zwembad). Je bent instant-vader op zo’n moment, als je merkt dat hij naar jou, en alleen naar jou, kijkt om hem het te beschermen van het wassende water.

Met enige jaloezie en bewondering keek ik de dagen daarna naar het stel als ze ‘s ochtends weer op pad gingen, richting zwembad. Wurmpje met zijn groene krokodillen-handdoek over zijn hoofd en oranje bandjes om zijn armen, bovenop de brede schouders van meneer Panini. Vader en zoon op avontuur, alleen, zonder mama. En als ze dan weer terug kwamen leek die vader-zoon band weer net een stukje inniger dan in de uren daarvoor. Na een paar dagen was het voor mij dan ook de kous af en besloot ik dat het tijd was om mezelf tankini te hijsen en dat lichaam naar het zwembad te sleuren, zodat ook ik kon ervaren hoe het is om met je kind te zwemmen en dat intieme momentje mee te maken. 

Na een tijdje had Kas ‘helaas’ door hoe je moest drijven met de bandjes om. En dat deed hij dan ook het liefst. Een beetje dobberen in het water terwijl hij gehypnotiseerd keek naar de strakke Italiaanse aquarobics dames die aan de kant van het zwembad al hupsend het volk in beweging probeerde te krijgen. Het begin van de vakantie deed anders vermoeden, maar in 2014 heb ik voor het eerst minder gelezen en meer gezwommen, samen met mijn mannen! En in navolging van mijn kind; vond ik mijn ontspanning in het zwembad.