Ninja-mama

Mijn moeder heeft ogen in haar achterhoofd. Dat zei ze altijd en het klonk best aannemelijk. Een andere reden voor haar ogenschijnlijke alwetendheid kon ik als kind niet bedenken. Mijn moeder zag alles, ALLES, met haar twee paar ogen. Als ik net de kat wou opmaken met mijn barbie make-up, als ik mijn zusje stond aan te moedigen om alles nat te spuiten met de plantenspuit of als ik stiekem heel snel een snoepje wou pakken uit de kast. Net voordat mijn mission impossible zou slagen hoorde ik uit de keuken: “ Mevrouw Panini! Mag dat?!? Laat dat, en snel! Ik zie alles paninietje...Alles…..ik heb ogen in mijn achterhoofd!”  

En met die supersonische ogen zag ze ook altijd een grote rode streep op mijn voorhoofd als ik had gelogen. Ik heb uren in de spiegel gestaard maar heb die rode streep nooit kunnen ontdekken. Zelfs als ik nonchalant mijn hand op mijn voorhoofd liet rusten terwijl ik een leugentje vertelde zag ze met haar X-ray vision de rode streep direct door mijn hand heen. Mijn moeder had een extra zintuig, eentje die alleen moeder schijnen te hebben.

In de categorie ‘extra zintuigen’  heb ik er ook een aantal ontwikkeld. De voornaamste  zijn mijn nieuwe mama-ninja-reflexen. Ik zie mijn kind balanceren op het randje van een vijver en voor hij in zijn geheel het water raakt, bungelt hij  al aan zijn broekje aan mijn vinger. Of het moment waarop Kas als baby uit het niets besloot zich voor het eerst om te rollen, zo van de bank af.  Alles leek zich in slowmotion af te spelen, terwijl ik als een volwaardig rugbyspeler een duikvlucht nam en de baby in mijn armen opving voordat deze van de vloer zou stuiteren.

Mijn reddingen zijn misschien niet  zo gracieus, maar dat maakt ik allemaal goed met snelheid en volharding. Regelmatig schommelt Kas aan het einde van een acrobatische oefening aan zijn enkel heen en weer, met zijn hoofd een centimeter of twee boven grond.

Maar ook een Ninja-mama heeft weleens een off-day. En zo kon het gebeuren dat ik boven aan de trap misgreep en Kas van boven naar beneden van de trap af stuiterde. Op een grote geel/groen/blauw/paarse bult na, heeft hij er niks aan overgehouden (hopen we). Dus die off-day vergeten we snell en we hebben het er niet meer over, nooit meer.