Scharrelkinderen en helikopter ouders

Ken je die testjes in de Viva; “Hoe goed is jullie seksleven. Sta jij in contact met je innerlijke godin?” en “Welk personage uit Twillight ben jij?”. Twintig meerkeuzevragen voor de meest gewichte (en onnozele) levensvragen waarbij je uiteindelijk in één van de vijf mogelijke categoriën valt. En na 20 vragen weet je meteen welk label je nu aan je Curriculum Vitea mag toevoegen.

Zo voelt het ouderschap soms ook. Vroeger was je gewoon moeder. Hooguit met het bijvoegelijk naamwoord slecht, lui of goed ervoor, maar het woord moeder volstond. Vandaag de dag moet ik mijzelf verder definieren. Ben ik een BV- of KVmoeder? Een draag- of wandelwagen-moeder? Misschien ben ik wel een Tijger-moeder of een Dolfijn-moeder. AP, UP of PP? Anti- of Pro vaccinaties? Potjes of Vers? En als je BV geeft en je kindje draagt, kan je dan ethisch gezien nog wel kiezen voor een potje met worteltjes (welke gelukkig wel weer in zowel biologisch als niet-biologisch uitgevoerd versie verkrijgbaar zijn).  Mijn vriend kijkt mij  alleen maar vragend aan, als ik hem de verschillende termen voorleg om onze opvoedstijl te duiden en verzucht het gehele andere geslacht nog maar eens. 

De meeste termen zijn ooit overgewaaid uit Amerika, net als de meeste opvoedideologiën die er aan voor af gaan. Een van de meest recente termen die ik tegen kwam zijn de ‘Free-range’ kinderen als tegen reactie op de helikopter ouders. Dit zijn kinderen die alleen, dus zonder ouderelijke supervisie, mogen buiten spelen en alleen van school naar huis mogen lopen. Kinderen die steeds meer vrijheid krijgen zodat ze uiteindelijk zelfstandige mensen worden. Het lijkt mij vooral een normale gang van zaken dat bij normaal ouderschap hoort, maar het heeft nu dus een term gekregen.

Scharrelkinderen dus. Net als de kippen kunnen we onze kinderen straks indelen op ‘scharrel’ of ‘woon-batterij/ophokkinderen'. En misschien, als we hard genoeg ons best doen, krijgen onze kinderen over een paar jaar ook wel een beter-leven-stickertje op hun schooltas. Drie sterren is dan het summum van opvoeden en de apoteose van het ouderschap.

Ik ga mijn idee binnenkort pitchen bij de Viva: Heb jij Scharrelkinderen of ben jij een Helikoper-ouder? Twintige meerkeuzevragen met vier mogelijke uitkomsten. En de echte winnaars krijgen een drie sterren beter-leven-stickertje thuis gestuurd! Maar het meest belangrijke, weer een nieuwe kwalificatie om de ene van de andere moeder te onderscheiden. Want gewoon moeder zijn we al lang niet meer

Wie zich verder wil verdiepen in de scharrelkinderen: http://www.freerangekids.com/