Waar zijn mijn schoonmaak-kabouters?

Ik heb weleens gehoord dat er kaboutertjes zijn en niet zomaar kaboutertjes, maar schoonmaak-kaboutertjes die ’s nachts op kousenvoetjes vrolijk je huis schoonmaken. Ik ken een paar vrouwen die ik verdenk schoonmaak kaboutertjes in hun huis te hebben wonen. Als ik daar op de koffie kom, zelfs zomaar spontaan aan kom waaien, is het huis altijd spik en span en nog belangrijker, de vrouwen zelf zien er ook verzorgd en uitgerust uit.

In mijn omgeving wonen schijnbaar geen schoonmaak-kaboutertjes, hoewel meneer Panini nog steeds in de veronderstelling is dat ze hier wel verblijven, want hoe kan het anders dat zijn sokken altijd de weg vinden van ‘naast het bed’ tot ‘in de wasmand’.

Nee, ik heb het vermoeden dat ik zelfs de kwaadaardige tegenpool van schoonmaak-kaboutertjes als huisgenoten heb, zogeheten rommel-dwergen. Na een dag sloven en poetsen lijkt het na een uurtje alsof ik geen vinger heb uitgestoken. Iets dat mij zo kan frustreren dat er dagen zijn waarbij ik de handdoek in de ring gooi en hoop dat er niemand langskomt. Want ja, ik hou ook de mythe van schoonmaak-kaboutertjes in stand door me het schompes te poetsen voor de visite komt. Meneer Panini maakt dan altijd een opmerking als; “De koningin komt niet langs hoor” maar wat hij niet weet is dat als de koningin op audiëntie komt, ik met ZIJN tandenborstel de naadjes tussen de vloer nog schrob.

En het is ook zo verschrikkelijk en ondankbaar werk, dat schoonmaken. Je bent zo hard bezig, zo druk en het resultaat dat je boekt wordt als vanzelfsprekend geacht en is de volgende dag weer ongedaan gemaakt. Tuurlijk geniet ik ook van een schoon en opgeruimd huis, maar ik zou zo graag willen dat het iets langer dan een uurtje ook zo kon blijven. De zolder functioneert op dit moment dan ook als het grote voorbeeld dat een schoon huis niet zo vanzelfsprekend is. Als ik mijn was ga doen moet ik me een weg banen langs kattenbrokjes, opengetrokken verhuisdozen en een meter stof. Maar de zolder was ZIJN kamer, dus met pijn in mijn hart laat ik het zo.

Ik hou mijn hart vast als ik denk aan de toestand in huis over aan paar jaar, als Kaspar groter is en net zo’n groot-vervuiler is als zijn vader.

Ik ben dus haastig opzoek naar kaboutertjes, want in mijn uppie ga ik de strijd tegen het stof niet winnen. Dus, wie o wie heeft er een paar in de aanbieding?